Street Urchins and Guttersnipes - Victorian children, alone or in gangs on the mean streets of Britain's towns and cities. Homelessness was endemic in Victorian Britain, but sleeping out on the streets wasn't limited to adults, in the 19th Century children could also commonly be found wandering alone, or in gangs for safety – equal victims to poverty, having being sent out to work at an age little more than babies to support their parents, either to buy food or drink, but they also found there way onto the streets from broken homes or abusive parents; indeed, some were orphans, though many had homes, but that life was so bad that the cold and lonely streets seemed preferable. However they found there way onto the streets (either by running away from trouble at home or having been sent out to work or beg), they were forced to grow up quickly, become street-wise and learn to survive in a mean and dangerous world. You will hear a contemporary account of street children by a late 19th Century author concerned with child poverty. He wrote in order to bring attention to the destitution they faced, describing various types (as he sees them) of street children and giving a narrative of conversations with some of them; one story telling why a girl found herself alone on the streets, and another tale describing what happened to a boy, found cold and alone by a lady outside her home.

Uliczne jeżowce i rynsztoki – wiktoriańskie dzieci, samotne lub w gangach na podłych ulicach brytyjskich miast. Bezdomność była zjawiskiem powszechnym w wiktoriańskiej Wielkiej Brytanii, ale spanie na ulicach nie ograniczało się do dorosłych. W XIX wieku często można było spotkać dzieci wędrujące samotnie lub w gangach dla bezpieczeństwa – równe ofiary ubóstwa po wysłaniu do pracy w wieku niewiele większym niż dzieci, aby wspierać rodziców w zakupie jedzenia i napojów, ale także trafiały na ulice z rozbitych rodzin lub stosujących przemoc rodziców; rzeczywiście, niektórzy byli sierotami, chociaż wielu miało domy, ale życie było tak złe, że zimne i samotne ulice wydawały się lepsze. Niezależnie od tego, jak trafili na ulicę (albo uciekając przed problemami w domu, albo wysyłając ich do pracy, albo żebrząc), byli zmuszeni szybko dorosnąć, stać się mądrymi ulicami i nauczyć się przetrwać w podłym i niebezpiecznym świecie . Usłyszysz współczesną relację o dzieciach ulicy autorstwa autora z końca XIX wieku zajmującego się ubóstwem dzieci. Aby zwrócić uwagę na nędzę, z jaką się borykają, pisał, opisując różne typy (jak je widzi) dzieci ulicy i przekazując narrację rozmów z niektórymi z nich; jedna historia opowiada, dlaczego dziewczyna znalazła się sama na ulicy, a druga opisuje, co przydarzyło się chłopcu, znalezionemu przez kobietę przed jej domem zmarzniętym i samotnym.