[Daily Quest is now available.] An articulate voice of a young female. This was definitely not a game. Of course, it wasn't a dream, either. But, her voice definitely resounded within my head. h.e.l.l, I could even see the quest window floating in mid-air, too. 'Could it be... Even today?" While fervently praying in my head, I cautiously opened the information window. Ttiring.... [Daily Quest: Preparations to become strong] Press-up, 100 times: Incomplete (0/100) Sit-up, 100 times: Incomplete (0/100) Squat, 100 times: Incomplete (0/100) Running, 10 km: Incomplete (0/10) ※Warning: Incompletion of Daily Quests will result in appropriate levels of punishment. As soon as I got to confirm the contents of the Daily Quest, I began cussing out reflexively. "Awww... Just how many days has it been already?!" *** Part 1: Rank E Hunter Rank E Hunter, Seong Jin-Woo. No matter where he went, this t.i.tle always followed him around. Jin-Woo's overall strength was almost the same as a regular human being. With the exception of being a bit stronger and his wounds healing slightly faster, Jin-Woo was about the same as regular people in every other aspect. It was par for the course then, that he'd always end up getting injured. He nearly died several times, too. Of course, it wasn't as if Seong Jin-Woo liked being a Hunter. The work was dangerous, others made fun of him, and to confound the matters even further, the pay was pretty pathetic, as well. If it weren't for the medical aid paid out by the Hunter a.s.sociation to the Hunters in their "payroll", he'd have turned in his hunter licence and quit by now, and live his life like a regular person. Unfortunately, someone like Seong Jin-Woo, in his mid-twenties and lacking in any tangible job skills, there was no other way but to remain as a Hunter if he wanted to pay for his mother's hospital fee of millions of won every month. Should one say that he had no choice in the matter? That was why, even though he didn't want to, he simply had to partic.i.p.ate in the raid supervised by the a.s.sociation. *** Hunters operating within the same area tended to know each other pretty well. In the event of a Gate opening up, all the Hunters in that district would be asked to come, that's why. The Hunters who had arrived early sipped on the cups of coffee handed out by the a.s.sociation's employee and shared cordial greetings with each other. "Oh, hey. Mister Kim, Over here. Here." "Oh? Mister Park, what are you doing here? I thought you were giving up on being a Hunter?" "Well, that... My wife is pregnant with our second child." "Hahahaha, is that so. Yeah, for a Hunter to earn big in one go, partic.i.p.ating in a raid is the best, isn't it." Mister Kim jovially burst out in laughter. Mister Park followed suit with a sheepish chuckle, before asking Kim. "By the way, why do I feel like that the a.s.sociation is calling on us less and less nowadays? Did the number of Gates decrease or something?" "Eii, of course not. That's only because the Guilds are getting all worked up over clearing the Gates; it's got nothing to do with the a.s.sociation. I hear that various Guilds are jumping in with both feet since there is big profit involved in this whole thing." "Well, in that case, since this raid is being supervised by the a.s.sociation, it should be safe, no?" Mister Park took a glance around as if he was getting nervous. If a Guild was not involved today, that meant there wasn't enough profit to be had, and if there wasn't enough profit to be had, then that could only mean that this particular Gate's difficulty would be low. Of course, nothing in this world was 100% absolute. It wasn't just Mister Park; other Hunters were nervously glancing around as well. "Hmm. I wonder...." Mister Kim finished the rest of his coffee while avoiding answering his friend, before spotting a certain someone and raised his hand in happiness. "Uh! He's here. Hey, Mister Seong!! Mister Seong!" Other Hunters also displayed joy at discovering that young man. "Ah, h.e.l.lo." It was none other than Seong Jin-Woo. Jin-Woo performed a simple nod of the head at the joyous Mister Kim and walked by. After making sure Jin-Woo was well out of earshot, Mister Kim began sn.i.g.g.e.ring while confidently speaking up. "So, Jin-Woo showed up. Then it's going to okay today, too." Mister Park's eyes widened up and he hurriedly asked Kim. "What was that? Is that Hunter Seong Jin-Woo really strong?" "Ahh. Right, of course, you wouldn't know who he is. He's a Hunter who started working shortly after you left, you see. However, every Hunter here knows who that kid is by now." "He's really that strong? Wait, why is he working for the a.s.sociation, then? Why not for a Guild or as a freelancer?" Kim sn.i.g.g.e.red some more before narrowing his eyes. "You know what that guy's nickname is?" "How should I know that? C'mon, man. Just tell me already." "Humanity's weakest weapon." "....Weakest? Not something like, the ultimate weapon?" "Dude, that's the nickname for the rank S Hunter Choi Jong-In. That kid is the 'weakest weapon'. I'm pretty sure he's the weakest Hunter in the Republic of Korea." "Really?" Park began frowning deeply. Why would other Hunters greet this Seong Jin-Woo if he was really that weak? After all, didn't they need someone to trust their backs if things went south? Park couldn't really understand the reactions of other Hunters. When Park's head tilted this way and that, Kim chuckled and poked the side of Park with his elbow. "Eii! The raids Seong Jin-Woo partic.i.p.ates in will only have low difficulty because he's so weak. The a.s.sociation would never entrust him with a tough job, don't you get that? They don't want to see him get killed, right?" Only then did Park's expression brightened up. "R-right. Yeah." His wife was deeply worried about him since this would be his first raid in quite a while. Honestly, even he himself was worried, too. However, now that he listened to Kim's words, he felt like a weight was lifted off his mind. Kim continued on. "That guy, there was a rumour not too long ago that said, he got injured partic.i.p.ating in a raid of a rank E Gate and spent a week in the hospital." "A Hunter got injured by a rank E Gate?" "That's right. No one expected to see a Hunter getting injured during a rank E Gate raid, so they didn't even bring along a Healer, apparently!" "That's why he spent a week in a hospital?! Pu-hahaha!" When Park began guffawing too loudly, Kim hurriedly hushed him. "Stop it, man. Mister Seong might hear you." "Aigoo. I didn't think of that." Park cautiously checked Jin-Woo's reactions as he continued to giggle. Thankfully, the distance was far enough and the youth didn't seem to have heard them. Of course, they were mistaken. 'I can hear everything, you geezers.' A bitter smile formed on Jin-Woo as he tried hard to ignore them. At times like today, he couldn't help but blame his unusually-acute sense of hearing. It seemed that he arrived too early and the raid was yet to commence. 'Did I arrive too early?' Jin-Woo looked around to while away the waiting time, spotted the a.s.sociation employee handing out warm coffee, and walked closer. SPONSORED CONTENTAdskeeper 6 Lies You Should Stop Telling Yourself Right Now "Can I get a cup of coffee as well?" "Oh. Seong Jin-Woo Hunter-nim... I'm really sorry, but we ran out of coffee just now." "......" The cold Winter breeze brushed past the tip of his nose. Jin-Woo quietly wiped his nose with his index finger. What a sad day it was, for the coffee to run out as soon as it was his turn to get one. *** "Why do you persist on being a Hunter, Mister Seong Jin-Woo?" "I'm sorry." Jin-Woo lowered his head and apologised. The young, beautiful girl using healing magic in front of Jin-Woo, Yi Ju-Hui showed how unhappy she was with a pouting expression. "I'm not trying to get you to apologise, you know? I'm only worried about you. If you continue fighting this way, sooner or later you'll be faced with a truly dangerous situation." Jin-Woo glanced past Yi Ju-Hui's shoulders and took a look at other Hunters fighting over yonder. When one entered through the Gate, one would arrive at a place called 'dungeon'. The rank of this particular dungeon should be around D. A dozen-plus Hunters were taking care of the monsters inside this dungeon without so much as breaking a sweat. Unfortunately, for a rank E, such a feat was nearly impossible. Normally, the job of healing the injured Hunters from the back fell on the Healers. Since he always got injured during raids, Jin-Woo was rather well-known among the Healers. Yi Ju-Hui cautiously asked him. "Perchance, is there a reason why you can't give up being a Hunter?" Jin-Woo resolutely shook his head. He didn't want to reveal anything personal to other people. "I'm only doing this as a hobby. If I don't do this, I'll probably die of boredom, actually." Yi Ju-Hui pouted even more. "If you continue on with this hobby of yours, soon you'd be raiding a dungeon in the netherworld, you know?" Jin-Woo was taken off-guard from her remark and ended up chuckling out loudly. Thanks to that, Yi Ju-Hui's nagging intensified. "Ah, ahh!! Don't laugh! Don't! Your injuries might get worse!!" Jin-Woo giggled before asking her. "Where did you even learn to say stuff like that?" "What do you mean, where? It's from Mister Kim waaay over there." "Aigoo, that ahjussi really went and did it, didn't he...." As they chatted and laughed, his treatment was almost over. It was already too late by then, though. It seemed that the raid was pretty much over now. Jin-Woo's expression hardened. 'I only killed a single monster today.' A rank E creature, no less. Seong Jin-Woo began fidgeting with the rank E magic crystal in his hand. The lowest grade magic crystal from a rank E monster fetched less than hundred thousand won. For something he bet his life to earn, it was a pathetically small amount. (TL: Just over $88.) 'A magic crystal from a rank C monster can sell for over ten million won, though....' (TL: $8830+) Too bad, a rank E Hunter such as himself couldn't even attempt to kill a monster with a rank as high as C. Out of the blue, someone shouted out. "Uh? Hey, there's another entrance over here." The nearby Hunters rushed over there. "Huh, it's true." "There really is another path?" Just as that Hunter said, there was an entrance hidden within the dungeon itself. "A dual dungeon, is it... So, such a thing actually exists for real...." Mister Song, possessing over ten years' experience as a Hunter, looked into the hidden entrance and displayed how surprised he was. The interior of the hidden, cave-like pa.s.sage was dark and nothing could be seen. Mister Song activated his speciality, flame magic, and tossed it further forward into the pa.s.sage. The flame flew forward and illuminated the interior. The pa.s.sageway seemed to go on forever. Soon enough, the flame lost its forward momentum, fell to the ground and smouldered for a bit before flickering out of existence. The pa.s.sage was shrouded in darkness once more. "Hmm..... Everyone, gather around. Let's have a meeting." The unspoken leader of this raid, Mister Song, called for other Hunters to gather around. Jin-Woo's treatment was over by then, so he and Yi Ju-Hui also joined in. Song spoke up while sweeping his gaze over the gathered Hunters. "As you know very well, a Gate will not close unless the dungeon's boss is killed. Since the Gate itself is still intact even though we took care of all the monsters here, that can only mean that the boss is beyond that pa.s.sageway." Song pointed towards the hidden entrance. Hunters exchanged meaningful glances and nodded their heads. No one could disagree with that notion. Song continued on. "Now normally, we're supposed to relay this information back to the a.s.sociation and wait for their decision first, but... But, if we do that, we might end up handing over the task of killing the boss to other Hunters, and our takings for today's raid would decrease by a lot." The expressions of the Hunters crumpled. Park's face hardened more than anyone else since he needed a lot of cash for his wife's pregnancy. 'Postnatal care eats up so much cash nowadays, you know...' At this rate, there'd be no meaning behind him risking his life to partic.i.p.ate in this raid. "That's why I'd prefer if we took care of the boss before leaving this dungeon... So, what do you all think?" Hunters fell into a deep contemplation. "...." "...." The truth was, no one here could figure out the current situation and so, their safety could not be guaranteed. However, the difficulty of this particular dungeon proved to be very low. So, the hidden dungeon within it couldn't have been that difficult, either. "Hmm, hmm." Song coughed to draw everyone's attention to himself. "Since we have seventeen people here, let's put this to a vote, shall we? Once the decision has been made, no one complains. So? How about it?" Others nodded their heads after hearing Song's suggestion. No one was disagreeing with him. "I vote for going ahead." Song raised his hand. And then, other Hunters began raising their hands one by one. "Me too." "Count me in as well." Park was the first to raise his hand, followed shortly after by Kim and a few other Hunters. Of course, those disagreeing were plentiful, too. "Let's go back." "I feel that it'd be better to wait for the a.s.sociation's decision." The two opposing camps were neck and neck and eventually, the final votes came down to Jin-Woo and Yi Ju-Hui. "I'm sorry...." Yi Ju-Hui bowed to Song and added her vote to 'retreat' camp. And so, the vote count for 'go ahead' and 'retreat' was at 8:8. A deadlock. Song asked the hesitant Seong Jin-Woo next. "And you, Mister Seong?" < chapter="" 1=""> Fin.

[Codzienna misja jest już dostępna.] Wyartykułowany głos młodej kobiety. To zdecydowanie nie była gra. Oczywiście to też nie był sen. Ale jej głos zdecydowanie rozbrzmiewał w mojej głowie. h.e.l.l, mogłem nawet zobaczyć okno zadań unoszące się w powietrzu. - Czy to możliwe… Nawet dzisiaj? Modląc się żarliwie w głowie, ostrożnie otworzyłem okienko informacyjne. Męczące… [Codzienna misja: Przygotowania, by stać się silnym] 100 pompek: niekompletne (0/100) Brzuszki 100 razy: niekompletne (0/100) Przysiad, 100 razy: niekompletne (0/100) Bieganie, 10 km: niekompletne (0/10) ※ Ostrzeżenie: nieukończenie codziennych zadań skutkuje stosownymi poziomami kar. Gdy tylko potwierdziłem zawartość Daily Quest, zacząłem odruchowo przeklinać. „Awww… Tylko ile dni to już minęło ?!” *** Część 1: Łowca rangi E. Łowca rangi E, Seong Jin-Woo. Bez względu na to, gdzie się udał, ten t.i.tle zawsze za nim podążał. Ogólna siła Jin-Woo była prawie taka sama, jak zwykłego człowieka. Z wyjątkiem tego, że był trochę silniejszy, a jego rany goiły się nieco szybciej, Jin-Woo był mniej więcej taki sam jak zwykli ludzie w każdym innym aspekcie. Było wtedy normalne, że zawsze kończył się kontuzją. Kilka razy prawie umarł. Oczywiście nie było tak, że Seong Jin-Woo lubił być Łowcą.Praca była niebezpieczna, inni naśmiewali się z niego, a żeby jeszcze bardziej zmylić sprawę, wynagrodzenie też było żałosne. Gdyby nie pomoc medyczna wypłacana Łowcom przez stowarzyszenie Hunter a.s. Łowcom w ich „liście płac”, oddałby swoją licencję myśliwską i zrezygnowałby do tej pory i żyłby jak zwykły człowiek. Niestety, ktoś taki jak Seong Jin-Woo, dwudziestokilkuletni i pozbawiony jakichkolwiek konkretnych umiejętności zawodowych, nie miał innego wyjścia, jak pozostać Łowcą, jeśli chciał płacić za szpital swojej matki w wysokości milionów wygranych każdego miesiąca. Czy można powiedzieć, że nie miał wyboru w tej sprawie? Dlatego, chociaż nie chciał, po prostu musiał uczestniczyć i.p. w nalocie nadzorowanym przez stowarzyszenie a.s. *** Łowcy działający na tym samym obszarze zwykle dość dobrze się znali. W przypadku otwarcia Bramy wszyscy Łowcy w tej dzielnicy zostaliby poproszeni o przybycie, dlatego. Łowcy, którzy przybyli wcześnie, popijali filiżanki kawy rozdane przez pracownika stowarzyszenia a.s. i wymienili się serdecznymi pozdrowieniami. - Och, hej. Panie Kim, tutaj. Tutaj. - Och? Panie Park, co tu robisz? Myślałem, że zrezygnowałeś z bycia Łowcą? „Cóż, to… Moja żona jest w ciąży z naszym drugim dzieckiem”. „Hahahaha, czy tak jest?Tak, dla Łowcy zarabiać dużo za jednym zamachem, zwłaszcza że udział w rajdzie jest najlepszy, prawda? Pan Kim jowialnie wybuchnął śmiechem. Pan Park poszedł w jego ślady z nieśmiałym chichotem, zanim zapytał Kim. - Swoją drogą, dlaczego czuję, że stowarzyszenie a.s. coraz rzadziej nas wzywa? Czy liczba bramek spadła, czy coś? - Eii, oczywiście, że nie. To tylko dlatego, że Gildie są zajęte oczyszczaniem Bram; to nie ma nic wspólnego ze stowarzyszeniem. Słyszałem, że różne Gildie skaczą obiema nogami, ponieważ wiąże się to z dużym zyskiem to wszystko ”. - Cóż, w takim razie, skoro ten nalot jest nadzorowany przez stowarzyszenie a.s., powinien być bezpieczny, prawda? Pan Park rozejrzał się dookoła, jakby się denerwował. Gdyby Gildia nie była dzisiaj zaangażowana, oznaczało to, że nie było wystarczających zysków, a jeśli nie było wystarczających zysków, mogło to tylko oznaczać, że trudność tej konkretnej Bramy byłaby niska. Oczywiście nic na tym świecie nie było w 100% absolutne. To nie był tylko Pan Park; inni Łowcy również nerwowo się rozglądali. „Hmm. Zastanawiam się…” Pan Kim dopił resztę swojej kawy, unikając odpowiedzi przyjacielowi, zanim zauważył kogoś i podniósł rękę ze szczęścia. „Uh! On tu jest. Hej, panie Seong !!Panie Seong! ” Inni Łowcy również okazywali radość, gdy odkryli tego młodego człowieka. „Ah, h.e.l.lo.” To był nikt inny jak Seong Jin-Woo. Jin-Woo skinął głową w stronę radosnego pana Kim i przeszedł obok. Po upewnieniu się, że Jin-Woo był dobrze poza zasięgiem słuchu, Pan Kim zaczął śpiewać, np. Głośno mówiąc, śmiało. „Więc Jin-Woo się pojawił. Wtedy też będzie dobrze”. Pan Park rozszerzył oczy i szybko zapytał Kim. - Co to było? Czy ten Hunter Seong Jin-Woo jest naprawdę silny? - Ach. Jasne, oczywiście, nie wiedziałbyś, kim on jest. Widzisz, to Łowca, który zaczął pracować wkrótce po twoim odejściu. Jednak każdy tutaj Łowca już wie, kim jest ten dzieciak. - On jest naprawdę taki silny? Zaraz, w takim razie dlaczego pracuje dla stowarzyszenia a.s.? Dlaczego nie dla gildii lub jako wolny strzelec? Kim sn.i.g.g.e. spojrzał jeszcze trochę, zanim zmrużył oczy. - Wiesz, jak nazywa się ten facet? - Skąd mam to wiedzieć? No dalej, stary. Już mi powiedz. „Najsłabsza broń ludzkości”. „… Najsłabsza? Nie coś w rodzaju ostatecznej broni?” „Stary, to jest przydomek Łowcy rangi S Choi Jong-In. Ten dzieciak to„ najsłabsza broń ”. Jestem prawie pewien, że jest najsłabszym Łowcą w Republice Korei”. "Naprawdę?" Park zaczął się głęboko marszczyć.Dlaczego inni Łowcy mieliby witać tego Seonga Jin-Woo, skoro był naprawdę taki słaby? W końcu czy nie potrzebowali kogoś, kto mógłby im zaufać, gdyby sprawy potoczyły się na południe? Park nie mógł naprawdę zrozumieć reakcji innych Łowców. Kiedy głowa Parka przechyliła się w tę i inną stronę, Kim zachichotał i szturchnął Parka łokciem. „Eii! Raidy, w których bierze udział Seong Jin-Woo, będą miały tylko niewielką trudność, ponieważ jest tak słaby. Stowarzyszenie nigdy nie powierzyłoby mu ciężkiej pracy, nie rozumiesz? Nie chcą widzieć został zabity, prawda? " Dopiero wtedy wyraz twarzy Parka pojaśniał. - R-racja. Tak. Jego żona bardzo się o niego martwiła, ponieważ miał to być jego pierwszy nalot od dłuższego czasu. Szczerze mówiąc, nawet on sam też się martwił. Jednak teraz, gdy wysłuchał słów Kima, poczuł, że z jego umysłu zdjęto jakiś ciężar. Kim kontynuowała. „Ten facet, nie tak dawno temu krążyła plotka, która mówi, że został kontuzjowany podczas nalotu na bramę E ery i spędził tydzień w szpitalu”. - Łowca został kontuzjowany przez bramę E? - Zgadza się. Nikt nie spodziewał się, że Łowca odniesie kontuzję podczas nalotu na Bramę E, więc najwyraźniej nawet nie zabrali ze sobą Uzdrowiciela! „Dlatego spędził tydzień w szpitalu ?! Pu-hahaha!” Kiedy Park zaczął się zbyt głośno śmiać, Kim pośpiesznie go uciszył. - Przestań, stary.Pan Seong może cię usłyszeć. " - Aigoo. Nie pomyślałem o tym. Park ostrożnie sprawdził reakcje Jin-Woo, kontynuując chichotanie. Na szczęście odległość była wystarczająco duża i wyglądało na to, że młodzieniec ich nie słyszał. Oczywiście się mylili. - Słyszę wszystko, staruchy. Gorzki uśmiech pojawił się na Jin-Woo, gdy starał się ich ignorować. W takich chwilach jak dzisiaj nie mógł powstrzymać się od obwiniania swojego niezwykle wyostrzonego słuchu. Wydawało się, że przybył za wcześnie, a nalot jeszcze się nie rozpoczął. - Czy przyjechałem za wcześnie? Jin-Woo rozejrzał się, żeby skrócić czas oczekiwania, zauważył pracownika stowarzyszenia a.s. rozdającego ciepłą kawę i podszedł bliżej. TREŚCI SPONSOROWANE 6 Kłamstwa, które powinieneś przestać mówić sobie od razu "Czy mogę też dostać filiżankę kawy?" - Och. Seong Jin-Woo Hunter-nim… Naprawdę mi przykro, ale skończyła nam się kawa. „…” Mroźna zimowa bryza musnęła czubek jego nosa. Jin-Woo cicho wytarł nos palcem wskazującym. Cóż to był za smutny dzień, kiedy kawa skończyła się, gdy tylko nadeszła jego kolej. *** - Dlaczego upierasz się być Łowcą, panie Seong Jin-Woo? "Przepraszam." Jin-Woo opuścił głowę i przeprosił. Młoda, piękna dziewczyna używająca magii uzdrawiającej przed Jin-Woo, Yi Ju-Hui, pokazała, jak bardzo jest nieszczęśliwa z nadąsanym wyrazem twarzy.- Nie próbuję cię zmusić do przeprosin, wiesz? Martwię się tylko o ciebie. Jeśli będziesz dalej walczyć w ten sposób, prędzej czy później staniesz w obliczu naprawdę niebezpiecznej sytuacji. Jin-Woo zerknął ponad ramionami Yi Ju-Hui i przyjrzał się innym Łowcom walczącym tam. Gdy ktoś wchodził przez Bramę, docierał do miejsca zwanego „lochem”. Ranga tego lochu powinna wynosić około D. Ponad tuzin Łowców opiekowało się potworami w tym lochu, nawet się nie spocił. Niestety dla ery E taki wyczyn był prawie niemożliwy. Zwykle zadanie leczenia rannych Łowców od tyłu spadało na Uzdrowicieli. Ponieważ zawsze odnosił kontuzje podczas nalotów, Jin-Woo był dość dobrze znany wśród Uzdrowicieli. - zapytał ostrożnie Yi Ju-Hui. - Może jest jakiś powód, dla którego nie możesz zrezygnować z bycia Łowcą? Jin-Woo stanowczo pokręcił głową. Nie chciał ujawniać innym ludziom niczego osobistego. „Robię to tylko jako hobby. Jeśli tego nie zrobię, prawdopodobnie umrę z nudów”. Yi Ju-Hui wydął wargi jeszcze bardziej. - Jeśli będziesz kontynuował swoje hobby, wkrótce napadniesz na lochy w zaświatach, wiesz? Jin-Woo została zaskoczona jej uwagą i zaczęła głośno chichotać. Dzięki temu dokuczanie Yi Ju-Hui nasiliło się. „Ach, ach! Nie śmiej się! Nie!Twoje obrażenia mogą się pogorszyć !! ” Jin-Woo zachichotał, zanim ją zapytał. - Gdzie w ogóle nauczyłeś się mówić takie rzeczy? - Co masz na myśli, mówiąc, gdzie? To od pana Kima tam. „Aigoo, ten ahjussi naprawdę poszedł i to zrobił, prawda…” Kiedy rozmawiali i śmiali się, jego leczenie prawie dobiegło końca. Jednak wtedy było już za późno. Wydawało się, że nalot już prawie się skończył. Twarz Jin-Woo stwardniała. - Dzisiaj zabiłem tylko jednego potwora. Nie mniej istotna istota E rangi. Seong Jin-Woo zaczął bawić się magicznym kryształem ery E w dłoni. Najniższy magiczny kryształ potwora E rangi zdobył mniej niż sto tysięcy wygranych. Jak na coś, na co postawił swoje życie, była to żałośnie mała kwota. (TL: nieco ponad 88 USD.) `` Jednak magiczny kryształ potwora rangi C może sprzedać się za ponad dziesięć milionów wonów ... '' (TL: 8830 $ +) Szkoda, Łowca rangi E, taki jak on, nie mógł nawet podjąć próby zabicia potwora o randze tak wysokiej jak C. Niespodziewanie ktoś krzyknął. - Uh? Hej, tu jest inne wejście. Pobliscy Łowcy rzucili się tam. "Huh, to prawda." "Czy naprawdę jest inna ścieżka?" Tak jak powiedział Łowca, wejście było ukryte w samym lochu. "Podwójny loch, czy to ...Tak więc coś takiego istnieje naprawdę… ” Pan Song, posiadający ponad dziesięcioletnie doświadczenie jako Łowca, zajrzał do ukrytego wejścia i pokazał, jak bardzo był zaskoczony. Wnętrze ukrytego, przypominającego jaskinię pa.s.sage było ciemne i nic nie było widać. Mister Song aktywował swoją specjalność, magię płomienia i rzucił ją dalej w stronę szałwii. Płomień poleciał do przodu i oświetlał wnętrze. Pa.s.sageway wydawało się trwać wiecznie. Wkrótce płomień stracił swój pęd do przodu, upadł na ziemię i tlił się przez chwilę, zanim zniknął. Pa.s.sage został ponownie spowity ciemnością. "Hmm ..... Wszyscy, zbierzmy się dookoła. Chodźmy na spotkanie." Niewymówiony przywódca tego nalotu, Mister Song, wezwał innych Łowców do zgromadzenia się wokół. Leczenie Jin-Woo już się skończyło, więc on i Yi Ju-Hui również się przyłączyli. Song przemówił, omiatając wzrokiem zgromadzonych Łowców. „Jak dobrze wiesz, Brama nie zamknie się, dopóki szef lochu nie zostanie zabity. Ponieważ sama Brama jest nadal nienaruszona, mimo że zajęliśmy się wszystkimi potworami tutaj, może to tylko oznaczać, że boss jest poza tym pa.s .sageway ”. Song wskazał na ukryte wejście. Łowcy wymienili znaczące spojrzenia i skinęli głowami. Nikt nie mógł się z tym nie zgodzić. Piosenka trwała dalej.„Teraz normalnie mamy przekazać te informacje z powrotem stowarzyszeniu i najpierw poczekać na ich decyzję, ale ... Ale jeśli to zrobimy, możemy w końcu przekazać zadanie zabicia szefa innym Łowcom , a nasze dochody z dzisiejszego nalotu znacznie się zmniejszyły ”. Twarz Łowców zmarszczyła się. Twarz Parka stwardniała bardziej niż ktokolwiek inny, ponieważ potrzebował dużo gotówki na ciążę swojej żony. `` Opieka poporodowa pochłania obecnie tyle gotówki, wiesz ... '' W takim razie nie miałoby sensu, gdyby ryzykował życie, by wziąć udział w tym nalocie. - Dlatego wolałbym, żebyśmy zajęli się szefem przed opuszczeniem tego lochu… Więc co wy wszyscy myślicie? Łowcy pogrążyli się w głębokiej kontemplacji. „....” „....” Prawda była taka, że ​​nikt tutaj nie mógł rozgryźć obecnej sytuacji, więc nie można było zagwarantować im bezpieczeństwa. Jednak trudność tego konkretnego lochu okazała się bardzo niska. Więc ukryty w nim loch też nie mógł być taki trudny. "Hmm, hmm." Song zakaszlał, by zwrócić na siebie uwagę wszystkich. „Skoro mamy tutaj siedemnaście osób, poddajmy to głosowaniu, dobrze? Po podjęciu decyzji nikt nie narzeka. A więc? Inni kiwali głowami po usłyszeniu sugestii Songa. Nikt się z nim nie zgadzał. „Głosuję za kontynuacją”. Song podniósł rękę.A potem inni Łowcy zaczęli jeden po drugim podnosić ręce. "Ja też." - Mnie też zalicz. Park jako pierwszy podniósł rękę, a wkrótce potem Kim i kilku innych Łowców. Oczywiście tych, którzy się nie zgadzali, też było wielu. "Wracajmy." „Czuję, że lepiej byłoby poczekać na decyzję stowarzyszenia a.s.”. Dwa przeciwstawne obozy szły łeb w łeb i ostatecznie ostateczne głosy padły na Jin-Woo i Yi Ju-Hui. "Przepraszam...." Yi Ju-Hui ukłoniła się Song i dodała swój głos do obozu rekolekcyjnego. Tak więc liczba głosów na „śmiało” i „odwrót” wyniosła 8: 8. Impas. - zapytał Song niezdecydowanego Seonga Jin-Woo. - A ty, panie Seong? Fin.