About 20 minutes after getting out of the forest, they arrived at a wide gra.s.sland. Getting off at a particularly big rock, Rei let out a big breath. 「I feel relieved for now, something like that.」 「Guru~」 He sat down on the gra.s.s while leaning against the rock. Set came and rubbed his head while giving a deep cry. A smile floated on to his face as Rei scratched his head. 「Set, I was somehow able to get out of the forest thanks to you.」 「Gururu~」 Don’t mind it, the cry seemed to say. 「We will stay here tonight for now. We’ll look for people, a village or a town tomorrow. ……However, according to Zepairu’s knowledge, there doesn’t seem to be any towns or villages in this area ……well, what to do.」 Doubt spread in his heart. There was no information in Zepairu’s knowledge on either the Water Bear or the Flying Blade Squirrel. Certainly, if there was a gap of several hundred years, the information might be imperfect. However, he wondered why there was no information on the two monsters they successively met in the area. There was information on the wolves as they were a common beast, so the knowledge wasn’t completely untrustworthy. Also, the size of the forest was different. According to Zepairu’s knowledge, the forest should have been smaller. It took him riding on Set a bit less than 10 hours to get out……it wasn’t the same scale 「Guru~?」 「Oh well. There’s no use worrying. For the time being, let’s just eat something and prepare for tomorrow. Set, bring me the tree over there.」 Glancing at a medium sized tree which had fallen over, he asked Set to bring it over, he then took the arm parts of the Water Bear out of the Misty Ring. He took out the bear paws because from his own knowledge he had a faint memory that the meat there was delicious. The right arm of the Water Bear that was taken out was chopped into pieces by the mithril knife, he then pierced the meat with branches from nearby dead trees. 「Gururururu~」 When about 10 meat skewers were made, Set came back, rolling a fallen tree with his forefeet. Looking at the situation, he was impressed by Set’s strength. He took out the Death Scythe from the Misty Ring while. 「This is the first time I’ve cut firewood with a scythe……I wonder what Zepairu would say if he knew.」 While smiling wryly, he poured magic power into the blade. One strike, two strikes, three strikes, the fallen tree was cut into small firewood pieces . After a sufficient amount had been gathered, he casted a spell to prepare a fire. 『Fire, gather on my fingertips. Small Flame』 A flame appeared and spread to the firewood. The bear meat skewers that where made before were stabbed into the ground a moderate distance from the fire. With that the camp preparations were complete. Because there were no camping gear such as sleeping bags or tents in the Misty Ring, the fire became their friend for the night. 「Gururu~」 The flames immediately began to cook the meat. As Set smelled the appetizing fragrance, he drifted closer to Rei. I can’t wait, Set seemed to say. With a wry smile, Rei gave him some of the raw meat that hadn’t been skewered. 「Eat this for now until the meat is cooked.」 「Guru~」 Taking the raw meat with his beak, he swallowed it after chewing a few times. He then pleaded at Rei with his blue eyes for another piece of meat. (If you eat like a human, you better chew well. I wonder about griffons.) He fed Set like this for about 5 minutes. At last, the meat was cooked by the fire, he pulled the skewer out of the ground and bit into juicy meat. It was the first time Rei had tasted an overwhelmingly mellow meat. Before, Rei had eaten some bear meat from a bear which had been killed by a hunter who lived close by. His impression at the time was『Well, it’s not unpalatable……I think?』 or something like that. The bear meat that Rei knew and the meat of the Water Bear was so different in taste that he could have mistaken it for something else. When he dismantled the body and took out the magic stone, the blood had been drained. The faint smell of blood that remained, added with the peculiar taste of wild meat, gave a rich flavour. His only regret was that it was purely a meat taste as there was absolutely no seasoning. The flavour was likely to change even with a little bit of salt. In fact, Rei didn’t know, but the meat of higher level monsters tended to be more delicious because of their magic power. But in the end, a tendency is still a tendency, there were monsters with unpalatable meat even if their magic power was high, there also existed delicious meat from low level monsters. In a sense, he was also lucky to that the first meat he ate was the meat of a Water Bear. 「Gururu~」 Giving one to himself, he held out a skewer to Set, who pushed his face closer and took the meat off dexterously with his beak. Rei considered situation for a moment as he looked at the meat in Set’s mouth. Satisfied with his meal, he then took out a Clara Fruit, as a replacement for dessert, and bit into it. Quickly eating the sweet and sour fruit flesh and juice, Rei stood up and held the Death Scythe horizontally as Set had his eyes glued to the raw meat that was left. 「Guru~?」 Set noticed Rei’s gaze, but went back to focusing on the meat after determining there was no danger in the surroudings. Smiling wryly at Set’s actions, he moved a bit further away. Leaning the Death Scythe against a rock nearby, he began to stretch to ascertain the condition of his body. Although the body of Reiji in his memory had a decent flexibility, Rei’s body was even more flexible than expected. Firstly, he could touch the ground with his palms without bending his knees, in addition, he still had room to spare. Then, for a few minutes, he did some suitable stretches that he had learnt in junior high school and high school. 「Now, with this I’m warmed up.」 Saying so, he took the Death Scythe which had been leaning against a rock and took a stance using both hands. 「Hah!」 One yell, one strike. The blade of the Death Scythe split the sky. However, he felt something was off and set the Death Scythe up again while tilting his neck. 「Hah!」 Again, one yell, one strike. This time, the twist of the body was different from before. When he swung the Death Scythe down, he consciously turned his waist, this was done to accurately transmit the motion to the Death Scythe. 「Well, something like this.」 Understanding how to handle the Death Scythe, he then did two different swings. Side sweeping from left to right and sweeping inversely from right to left. He then endlessly tried any swings he could come up with, such as scooping from below, tirelessly. He persisted in this state for about 30 minutes. At first, he handled the Death Scythe awkwardly with brute force. But as time went on, the handling became increasingly smooth. It can be imagined that if soldiers and swordsmen could see the speed, they would be jealous. The Death Scythe was swung down and stopped just before hitting the ground, he then flipped the blade back up and to the right. If that series of attacks was used against a human, they would first be cut diagonally by the scythe, their right arm would then be cut off by the next strike and their neck separated from their body with one sweep. The scythe was then moved continuously, sometimes he would do tricky movements and use the handle as a spear like against the Water Bear. After a while, he became used to the handling of the Death Scythe. At first, Rei stopped after one swing before swinging again, now there was no awkward movement, it wouldn’t be an exaggeration to say that it was now like a sword dance. A single sweep of the blade was sharp and cut through the air, the handle had enough power to penetrate through low quality armour with a single blow. Rei focused and continued the movements which were like a sword dance of death. As his movements sharpened…… 「Haaaaatsu~!」 With one yell and one strike, the Death Scythe stopped and was placed beside him. 「Phew, I’ve roughly accustomed myself to it.」 It was already a few hours since he started training with the Death Scythe. Even though he used the ability of the Death Scythe and could hardly feel its weight, Rei had continued to swing around the large scythe without once taking a break. 「As expected of the body that the world’s best magicians crafted. You can continue to keep moving without losing your breath.」 Although there was a bit of sweat on his forehead, it was something you could barely see. Returning to the camp fire with the Death Scythe, Set was about to toss a piece of firewood in with his beak. All the meat had already been eaten off the Water Bear’s right arm, the only remains were the bones which rolled on the ground. 「Gururu~」 Welcome back, Set gave a short cry as he saw Rei. Unlike normal griffons, Set had an intellect similar to or higher than humans because of Rei’s extraordinary magic power. This might be evidence that he could understand Rei’s words. While Rei was confirming his physical specifications, Set, who wanted to be spoiled, endured patiently as he knew his master was training to use the unwieldy weapon that was the Scythe. So. 「Set, can you make some water?」 「Gururu~!」 When asked by his much loved Rei, he used Water Ball happily. The water ball that Set created floated buoyantly and stopped in front of Rei. Rei put his hand in and scooped water out to wash his face. 「……Ah, d.a.m.n it. There isn’t a towel.」 He immediately noticed his mistake and decided to leave the water on his hands to dry naturally. 「Guru~」 Set gave a spoiled cry as Rei sat down on the ground and leaned his body against him. While rubbing Set’s head, he began to think of tomorrow’s schedule. (For now, we will still look for a town or village as originally intended……but which way to go?　Fortunately or not, we haven’t discovered anything that could be called a highway after leaving some distance from the forest. In the end, we may have to treat the forest like some sort of new frontier.) Even if you said that he inherited the knowledge of Zepariu, things like a map of j.a.pan or a world map were not included. He could roughly state where the next country was, it was over the mountain range……however, it was only information. And even such information was several hundred years old and could not be used as a reference in the current situation. (If my bad feeling is correct, most of Zepairu’s knowledge is likely to be useless.) There was no information on the monsters we met or on the difference in the size of the forest. When thinking about it, it is likely that hundreds more years have pa.s.sed than what Zepairu said. 「Well, this can be ascertained if we go to a town or village.」 「Guru~?」 What’s wrong, Set seemed to say. Rei shook his head and said it wasn’t much while scratching his head. 「Anyway, that’s tomorrow. Let’s look for a place with people when tomorrow morning comes.」 「Guru~」 「Can I count on you for the lookout?」 「Guru~!」 Leave it to me, Set gave a cry. After hearing that, Rei was wrapped in silky feathers and fell asleep in the comfortable warmth.

Około 20 minut po wyjściu z lasu dotarli do szerokiego wysepki. Wysiadając przy szczególnie dużej skale, Rei wypuściła głęboki oddech. 「Na razie czuję ulgę, coś takiego.」 「Guru ~」 Usiadł na gra.s., opierając się o skałę. Set przyszedł i potarł głowę, wydając głęboki płacz. Uśmiech pojawił się na jego twarzy, gdy Rei podrapała się po głowie. 「Set, udało mi się jakoś wydostać z lasu dzięki Tobie.」 「Gururu ~」 Nie przejmuj się tym, zdawał się mówić płacz. 「Na razie tu zostaniemy. Jutro będziemy szukać ludzi, wioski lub miasta. …… Jednakże, zgodnie z wiedzą Zepairu, wydaje się, że na tym obszarze nie ma żadnych miast ani wiosek …… cóż, co robić. 」 W jego sercu pojawiły się wątpliwości. W wiedzy Zepairu nie było żadnych informacji na temat Niedźwiedzia Wodnego ani Latającej Wiewiórki Ostrzy. Z pewnością, gdyby była przerwa trwająca kilkaset lat, informacje mogą być niedoskonałe. Zastanawiał się jednak, dlaczego nie ma informacji o dwóch potworach, które kolejno spotkali w okolicy. Były informacje o wilkach, ponieważ były one zwykłą bestią, więc ta wiedza nie była całkowicie niewiarygodna. Różniła się też wielkość lasu. Według wiedzy Zepairu las powinien być mniejszy.Jazda na Setu zajęła mu nieco mniej niż 10 godzin, zanim się wydostał …… to nie była ta sama skala 「Guru ~?」 "No cóż. Nie ma sensu się martwić. Na razie po prostu coś zjedzmy i przygotujmy się na jutro. Ustaw, przynieś mi tam drzewo. 」 Spoglądając na przewrócone drzewo średniej wielkości, poprosił Seta, aby je przyniósł, a następnie wyjął części ramion Niedźwiedzia Wodnego z Mglistego Pierścienia. Wyjął łapy niedźwiedzia, ponieważ z własnej wiedzy miał słabe wspomnienie, że mięso tam jest pyszne. Wyciągnięte prawe ramię Niedźwiedzia Wodnego zostało posiekane mithrilowym nożem na kawałki, a następnie przebił mięso gałęziami z pobliskich martwych drzew. 「Gururururu ~」 Kiedy zrobiono około 10 mięsnych szaszłyków, Set wrócił, tocząc przednimi stopami zwalone drzewo. Patrząc na sytuację, był pod wrażeniem siły Seta. Kiedyś wyjął Kosę Śmierci z Mglistego Pierścienia. 「Pierwszy raz ścinam drewno na opał za pomocą kosy …… Ciekawe, co by powiedział Zepairu, gdyby wiedział.」 Uśmiechając się krzywo, wlał magiczną moc w ostrze. Jedno uderzenie, dwa uderzenia, trzy uderzenia, zwalone drzewo zostało pocięte na małe kawałki drewna opałowego. Po zebraniu wystarczającej ilości rzucił zaklęcie, aby przygotować ogień. 『Ogień, zbierz na opuszkach moich palców.Mały płomień 』 Pojawił się płomień i rozprzestrzenił się na drewno opałowe. Szaszłyki z mięsa niedźwiedzia, które zostały zrobione wcześniej, zostały wbite w ziemię w umiarkowanej odległości od ognia. Na tym zakończono przygotowania obozowe. Ponieważ w Mglistym Pierścieniu nie było sprzętu kempingowego, takiego jak śpiwory czy namioty, ogień stał się ich przyjacielem na noc. 「Gururu ~」 Płomienie natychmiast zaczęły gotować mięso. Kiedy Set poczuł apetyczny zapach, podpłynął bliżej Rei. Nie mogę się doczekać, zdawał się mówić Set. Z kwaśnym uśmiechem Rei podała mu trochę surowego mięsa, które nie zostało przekrojone na szpikulec. 「Jedz to na razie, aż mięso będzie ugotowane.」 「Guru ~」 Biorąc surowe mięso dziobem, połknął je po kilkukrotnym przeżuwaniu. Następnie swoim niebieskimi oczami błagał Rei o kolejny kawałek mięsa. (Jeśli jesz jak człowiek, lepiej dobrze przeżuwaj. Zastanawiam się nad gryfami.) Karmił Seta w ten sposób przez około 5 minut. W końcu mięso zostało ugotowane na ogniu, wyjął szpikulec z ziemi i wgryzł się w soczyste mięso. To był pierwszy raz, kiedy Rei skosztowała przytłaczająco łagodnego mięsa. Wcześniej Rei zjadła trochę mięsa niedźwiedzia zabitego przez łowcę mieszkającego w pobliżu. Jego wtedy wrażenie brzmiało: „Cóż, to nie jest nie do przyjęcia …… tak myślę?” Lub coś w tym rodzaju.Mięso niedźwiedzia, które znała Rei, i mięso Niedźwiedzia Wodnego miało tak inny smak, że mógł je pomylić z czymś innym. Kiedy rozebrał ciało i wyjął magiczny kamień, krew została osuszona. Słaby zapach krwi, która pozostała, dodany do specyficznego smaku dzikiego mięsa, nadał bogaty smak. Żałował tylko, że był to smak czysto mięsny, ponieważ nie było absolutnie żadnych przypraw. Smak prawdopodobnie zmieni się nawet przy odrobinie soli. W rzeczywistości Rei nie wiedziała, ale mięso potworów wyższego poziomu było zwykle smaczniejsze ze względu na ich magiczną moc. Ale w końcu tendencja jest nadal tendencją, były potwory z niesmacznym mięsem, nawet jeśli ich moc magiczna była wysoka, istniało również pyszne mięso potworów niskiego poziomu. W pewnym sensie miał też szczęście, że pierwszym mięsem, które zjadł, było mięso Niedźwiedzia Wodnego. 「Gururu ~」 Podając sobie jednego, wyciągnął szpikulec do Seta, który przysunął bliżej twarz i zręcznie zdjął mięso dziobem. Rei przez chwilę rozważała sytuację, patrząc na mięso w ustach Seta. Zadowolony ze swojego posiłku wyjął owoc Clary jako zamiennik deseru i ugryzł go. Szybko zjadając słodko-kwaśny owoc i sok, Rei wstała i trzymała Kosę Śmierci poziomo, podczas gdy Set miał oczy przyklejone do surowego mięsa, które zostało.「Guru ~?」 Set zauważył spojrzenie Rei, ale wrócił do skupiania się na mięsie po stwierdzeniu, że w otoczeniu nie ma niebezpieczeństwa. Uśmiechając się krzywo na widok działań Seta, odsunął się nieco dalej. Opierając Kosę Śmierci o pobliską skałę, zaczął się rozciągać, aby sprawdzić stan swojego ciała. Chociaż ciało Reiji w jego pamięci miało przyzwoitą elastyczność, ciało Rei było jeszcze bardziej elastyczne niż oczekiwano. Po pierwsze mógł dotykać ziemi dłońmi bez zginania kolan, a ponadto wciąż miał wolne miejsce. Następnie przez kilka minut wykonywał odpowiednie ćwiczenia rozciągające, których nauczył się w gimnazjum i liceum. 「Teraz jestem rozgrzany.」 Mówiąc to, wziął Kosę Śmierci opartą o kamień i przyjął pozycję używając obu rąk. 「Ha!」 Jeden krzyk, jedno uderzenie. Ostrze Kosy Śmierci rozdzieliło niebo. Jednak poczuł, że coś jest nie tak i ponownie podniósł Kosę Śmierci, przechylając szyję. 「Ha!」 Znowu jeden krzyk, jedno uderzenie. Tym razem skręt korpusu był inny niż wcześniej. Kiedy opuścił Kosę Śmierci, świadomie odwrócił talię, aby dokładnie przekazać ruch Kosie Śmierci. 「Coś takiego.」 Rozumiejąc, jak obchodzić się z Kosą Śmierci, wykonał dwa różne zamachy.Zamiatanie boczne od lewej do prawej i zamiatanie odwrotnie od prawej do lewej. Następnie bez końca próbował wszelkich huśtawek, jakie mógł wymyślić, takich jak nabieranie od dołu, niestrudzenie. Utrzymywał się w tym stanie przez około 30 minut. Początkowo niezgrabnie obchodził się z Kosą Śmierci z brutalną siłą. Ale w miarę upływu czasu obsługa stawała się coraz bardziej płynna. Można sobie wyobrazić, że gdyby żołnierze i szermierze mogli zobaczyć prędkość, byliby zazdrośni. Kosa Śmierci została opuszczona i zatrzymana tuż przed uderzeniem w ziemię, a następnie obrócił ostrze z powrotem w górę iw prawo. Gdyby ta seria ataków została użyta przeciwko człowiekowi, najpierw zostaliby przecięci ukośnie przez kosę, a następnie prawą rękę zostaliby odcięci kolejnym uderzeniem, a szyja oddzielona od ciała jednym zamachem. Kosa była następnie poruszana w sposób ciągły, czasami wykonywał skomplikowane ruchy i używał rękojeści jako włóczni, jak w przypadku Niedźwiedzia Wodnego. Po chwili przyzwyczaił się do posługiwania się Kosą Śmierci. Na początku Rei zatrzymała się po jednym zamachu, zanim znów się zamachnęła, teraz nie było żadnego niezręcznego ruchu, nie byłoby przesadą stwierdzenie, że teraz przypomina taniec z mieczami. Pojedynczy ruch ostrza był ostry i przeciął powietrze, rękojeść miała wystarczającą moc, aby przebić zbroję niskiej jakości jednym uderzeniem. Rei skupiła się i kontynuowała ruchy, które były jak taniec z mieczem śmierci.Gdy jego ruchy się zaostrzyły …… 「Haaaaatsu ~!」 Jednym krzykiem i jednym uderzeniem Kosa Śmierci zatrzymała się i została umieszczona obok niego. 「Uff, trochę się do tego przyzwyczaiłem.」 Minęło już kilka godzin, odkąd zaczął trenować z Kosą Śmierci. Mimo że użył zdolności Kosy Śmierci i prawie nie czuł jej ciężaru, Rei nadal kręciła się wokół wielkiej kosy, ani razu nie robiąc sobie przerwy. 「Zgodnie z oczekiwaniami po ciele stworzonym przez najlepszych magów świata. Możesz kontynuować ruch bez utraty oddechu. 」 Chociaż na jego czole była odrobina potu, ledwo to było widać. Wracając do ogniska z Kosą Śmierci, Set miał właśnie wrzucić dziobem kawałek drewna na opał. Całe mięso zostało już zjedzone z prawego ramienia Niedźwiedzia Wody, jedynymi pozostałościami były kości, które potoczyły się po ziemi. 「Gururu ~」 Witaj z powrotem, Set wydał krótki krzyk, gdy zobaczył Rei. W przeciwieństwie do zwykłych gryfów, Set miał intelekt podobny lub wyższy niż ludzki z powodu niezwykłej magicznej mocy Rei. To może być dowód na to, że rozumiał słowa Rei. Podczas gdy Rei potwierdzała swoje fizyczne specyfikacje, Set, który chciał być zepsuty, wytrzymał cierpliwie, ponieważ wiedział, że jego mistrz trenuje, aby użyć nieporęcznej broni, jaką była Kosa. Więc.「Ustaw, możesz zrobić trochę wody?」 「Gururu ~!」 Zapytany przez swoją ukochaną Rei, szczęśliwie użył Kuli Wodnej. Kula wodna, którą stworzył Set, unosiła się na wodzie i zatrzymała się przed Rei. Rei włożyła rękę i nabrała wody, żeby umyć mu twarz. 「…… Ach, cóż za to. Nie ma ręcznika. 」 Natychmiast zauważył swój błąd i postanowił zostawić wodę na dłoniach, aby wyschła naturalnie. 「Guru ~」 Set wydał zepsuty krzyk, gdy Rei usiadła na ziemi i oparła się o niego. Pocierając głowę Seta, zaczął myśleć o jutrzejszym rozkładzie zajęć. (Na razie nadal będziemy szukać miasta lub wioski zgodnie z pierwotnym zamysłem …… ale dokąd jechać? Na szczęście czy nie, nie odkryliśmy niczego, co można by nazwać autostradą po opuszczeniu pewnej odległości od lasu. koniec, być może będziemy musieli traktować las jak jakąś nową granicę). Nawet jeśli powiedziałeś, że odziedziczył wiedzę Zepariu, rzeczy takie jak mapa j.a.pan lub mapa świata nie zostały uwzględnione. Mógł z grubsza określić, gdzie znajduje się następny kraj, ponad pasmem górskim …… jednak to była tylko informacja. I nawet takie informacje miały kilkaset lat i nie mogły służyć jako punkt odniesienia w obecnej sytuacji.(Jeśli moje złe przeczucie jest słuszne, większość wiedzy Zepairu będzie prawdopodobnie bezużyteczna). Nie było żadnych informacji o potworach, które spotkaliśmy, ani o różnicy w wielkości lasu. Myśląc o tym, jest prawdopodobne, że straciły setki lat więcej niż to, co powiedział Zepairu. 「Cóż, można to stwierdzić, gdy pojedziemy do miasta lub wioski.」 「Guru ~?」 Co się stało, zdawał się mówić Set. Rei potrząsnął głową i podrapał się po głowie, mówiąc, że to niewiele. 「Tak czy inaczej, to jutro. Poszukajmy miejsca z ludźmi, gdy nadejdzie jutrzejszy poranek. 」 「Guru ~」 「Czy mogę na ciebie liczyć na czatach?」 「Guru ~!」 Zostaw to mnie, krzyknął Set. Słysząc to, Rei została owinięta jedwabistymi piórami i zasnęła w przyjemnym cieple.