Yeon-woo instantly recognized the creature in front of him. Although he was shrouded by a shadow that made it difficult to see his appearance clearly, the glowing yellow eyes that pierced through the darkness were familiar. These were the same eyes his brother had seen countless times in his diary, the owner of the Channel that had been quietly observing him for a long time. “Yes…so you’re alive, Kalatus.” Yeon-woo’s eyes widened at the unexpected meeting. To think that he would meet Kalatus here, when he thought he’d have to go to the Dragon Temple first to see him. He never imagined that Kalatus would contact him through Edora. The ancient dragon Kalatus narrowed his eyes, and a rueful, self-deprecating laugh seemed to float out of an area that seemed to be his mouth. 『If this condition can be described as alive...』 His eyes curved up. 『Still, it seems you already found that child. And it seems like he’s sleeping quietly right now. That’s a relief.』 Kalatus’ gaze was fixed on Yeon-woo’s chest where he kept the pocket watch. He was looking at Jeong-woo. “So you were the one who sent Jeong…!” 『I’m sorry, but I need to cut you off. I have to get to the point quickly because there’s not much time left.』 Kalatus’ shadow faded for a moment and his voice seemed to crackle in and out. Why was his connection so choppy? 『You should come here soon as you can. Hurry.』 Crackle. His voice started to break up like staticky radio. 『There’s something I must give you. Before they come.』 Crackle. 『Qu…ick…!』After those words, Kalatus silently vanished. Yeon-woo was flung out of the Channel and brought back to reality. “Ora…boni.” Edora’s blurry eyes refocused. She must have also seen his meeting with Kalatus, because she looked surprised. “What was that just now?” “It appears Kalatus wanted to tell me something through you.” “You do know him?” “A little bit, through my brother.” “Oh.” Yeon-woo was deep in thought for a moment, Kalatus’ words echoing in his head. Hurry. He could understand that. It was probably Kalatus’ vestige that had contacted Yeon-woo, not the true Kalatus. However, he didn’t understand what he meant by the phrase “before they come”. What did that mean? Was someone getting in Kalatus’ way? “Then I suppose you should hurry.” “Yeah, probab—” Suddenly, before he could finish, Edora reached out to take his mask off. Yeon-woo was blank for a moment. Was his mask supposed to come off this easily? He instantly thought of the culprit who must have played this trick on him: Henova. Before he could react, Edora quickly put her lips on his. It was an unexpected peck. Edora smiled shyly at Yeon-woo’s widened eyes. “Thank you. I mean it.” There was a pause and Yeon-woo looked at Edora, who was too pretty at that moment. “Edora.” “Yes?” “You’re not going to stop there, right?” “That’s…aack!” As her eyes widened adorably, he pulled her close and kissed her. * * * “My dear daughter. You are the only one who might satisfy my old grudge.” The Spring Queen, Waltz, recalled her mother’s words. She could always hear her voice clearly whenever she closed her eyes. Her mother always looked up to the sky and promised to her ancestors that she’d resolve their resentment. The Summer Queen had stroked Waltz’s hair as she told her that if something went wrong and she wasn’t successful, she would leave things to Waltz. After these memories came the ones of her mother dying from the bolts of lightning that fell from the sky. The Hoarder was there, too—the foe she had to kill one day, as well as the Martial King. Creak. She came to her senses as the carriage stopped. Waltz slowly opened her eyes as the door swung open. “My liege.” “I’m coming out.” Supported by her subordinate, Waltz exited the carriage with elegant, majestic steps. Then, she wrinkled her nose at the familiar smell that blew in her face, one that she’d encountered many times recently: the scent of a bloody battlefield. It was a scent she had smelled too many times recently. “The Head Bishop and Alliance Master are already waiting.” Waltz nodded and followed the guide into the battlefield. Players from the old Eighty-One Oculus trailed after her. They desired to continue the legacy of Red Dragon with Waltz at their head. Although their number had shrunk, each of the ten players had a threatening aura. People around them backed away with frightened expressions, and it was clear why they were still high up in the rankings of the Eight Clans. “We’re here.” The guide stopped in front of a large tent. “Wait here.” Waltz gave a short command to her subordinates and entered the tent, where three men sat around a large table. Iron Lion Ivan glared at her threateningly while the Head Bishop smiled affectionately like a kindly old neighbor. The last person was one of the three consul members that led the Elohim, Roman Dictator Magnus. “I didn’t know such a familiar face would be here.” Magnus frowned at Waltz. Waltz and the Elohim had an enmity, and three consul members had died because of her. The Elohim had suffered a lot of damage, while Waltz managed to immediately take over the Summer Queen’s empty spot among the Nine Kings. It wouldn’t be unusual for them to start fighting as soon as they saw each other. However, Magnus just snorted, as though he didn’t even want to respond. He didn’t have any intention to discuss past events. The Elohim was in a truly desperate situation, and they needed to fight back. In fact, he wasn’t even supposed to be there. Magnus was an old hero who had saved the Elohim from a quagmire and, with Thor’s Apostle Hyatt, led them to their present glory. He was strong enough to be mentioned in the same breath as the Nine Kings, but he had recently retired, leaving everything to the next generation. He’d been enjoying a relaxing life in the country, but the Elohim was now facing an unprecedentedly dangerous situation. They temporarily abolished the three-member consul system that was created for the purpose of checks and balances, and brought back an authoritarian system that focused power on just one person. Magnus had been invited to take up that role. Magnus hadn’t been interested in returning to the corrupt world, but he couldn’t refuse his descendants’ desperate pleas. He’d ignored Waltz’s provocation nonchalantly because the Summer Queen’s daughter was nothing more than a young child to him. The Head Bishop greeted Waltz. “Welcome. It must have been a difficult journey considering how far away you were.” The Head Bishop beckoned for her to take an empty seat. However, Waltz just looked at it indifferently and spoke to the Head Bishop without any intention of sitting down. “There’s someone completely useless here. Why is he here?” “Oh dear. What are you saying? How can we pursue the world in such a black-and-white way? The Heavenly Demon loves all creatures as they all have his touch…” “I don’t have time to listen to your sermon. Get to the point.” The Head Bishop smiled faintly. “I’m saying he’s useful, too. He’ll help fill out our numbers and to be bait. If necessary, we can use him as firewood, too. It will make things easier.” “That’s true, too.” Ivan clenched his fist as the two—as well as the nodding Magnus—talked. Only a fool wouldn’t understand whom they referred to as useful bait. Even though he was right there, they were blatantly talking about using him. Unfortunately, Ivan didn’t have the power to protest against them. The Lion Alliance was the combination of many famous clans, but they couldn’t be compared to the Eight Clans. Above all, Ivan, their leader, was definitely not strong enough to be one of the Nine Kings. The only reason he was part of the meeting was that he had arranged it. The Head Bishop, Waltz, and Magnus didn’t think of Ivan as an equal. He was just a servant who served a purpose. Technically, only two people’s opinions mattered. “Fine. The conditions are simple.” “That’s what I wanted.” “We can’t bother each other.” Waltz’s eyes blazed. “Nothing more, nothing less.” The Head Bishop smirked. “You’re saying we should walk our own paths.” “Is there a problem with that?” “Of course not.” “How neat.” The silent Magnus finally added a few words. The Head Bishop patted the table in satisfaction and stood. “Then I’ll take my leave now that the discussion is over. I have lots to prepare.” As he left, the bishops quietly waiting outside followed him with bowed heads. Magnus also quietly got up and led Uros and the Seven Member Squad away. Waltz also left through the door she’d entered with the Oculus. The meeting ended without Ivan getting a single moment to speak. He clenched his teeth. Grind! * * * Yeon-woo climbed the mountain with light steps after spending the night unexpectedly with Edora. He’d left quietly so he wouldn’t disturb her, but she was already up and splashing ankle-deep in the stream. “You’re here?” She greeted him with a welcoming smile. Was it because of what happened the night before? She seemed more energetic than usual. Yeon-woo found himself chuckling. Although Edora couldn’t see his face through the mask, she could tell what expression he had on his face from the sound of his laughter. “When did you wake up?” “It hasn’t been that long. I guess you’ve just come back from somewhere.” “Yes, the market out front. I needed to stretch and get some food.” “What do you have?” Yeon-woo raised his hand and stopped Edora from coming closer. “I’ll make you something soon, so just wait.” He was going to cook for her? Oraboni himself? She hadn’t ever seen Yeon-woo cook except for when he made Sesha’s food, and her eyes widened. Yeon-woo grinned as he pulled out his cooking equipment from a subspace. Then, he began to clean the ingredients he’d found on the mountain. Edora left the stream, clasping her hands behind her back as she prowled around Yeon-woo, peeking at what he was doing. He was frying something in a large wok over an intense fire, but she had no idea what it was. As a member of royalty, she never had to cook , so the only ingredients she recognized were vinegar and sugar. He sliced pork thinly, mixing it with some starch before frying it in oil. She followed him around curiously as the smell began to waft in the air. However, Yeon-woo told her to sit down, so she had to stay back. Soon, he placed two dishes in front of her. One contained fried pork, the other a thick sauce. Edora cocked her head to one side. She’d never seen them before. “What is this?” “Something called tangsuyuk.” “Tangsuyuk?” “It has a nice, savory taste.” “How do you eat it?” “Hold the meat with this and dip it in the sauce.” Yeon-woo gave Edora some chopsticks. She fumbled with them as she picked up a piece of meat, dipped it in the sauce, and put it in her mouth. It was hot but after she blew on it a few times, it cooled down to a nice temperature. “Ah.” Nibble, nibble. Her eyes widened after she chewed a couple of times. “How is it?” “Delicious.” “I’m glad you like it.” Yeon-woo’s eyes curved under his mask. “It’s savory and sweet, and the sauce is so good. So is the texture of the meat.” Edora ate a few more pieces and smiled shyly. “I never thought I’d ever eat a meal you made for me. You’re good at cooking, just as I thought.” “Only some dishes. It’s not much.” “But it’s still amazing that you can do this much.” Edora put another piece in her mouth and smiled happily. “It’s like we’re newlyweds, right?” Yeon-woo wordlessly stroked Edora’s head. She closed her eyes at his touch. “Oraboni, I think you’ve changed a lot during the time we haven’t seen each other.” “Really?” “Yes. In the past, it was like you were being chased by something…but now, it’s like you’re more relaxed. Like you’ve been relieved of a burden. Something like that.” Yeon-woo thought she might be right. Crossing Tartarus, reuniting with his brother, and making friends one by one had changed something inside him. “Will you tell me what happened?” “It’s a long story.” “Even better. We have good food, too.” Looking at her bright smile, Yeon-woo sat across from Edora. “But Oraboni, dipping the meat in the sauce seems too plain. How about just mixing it in?” “No…!” Yeon-woo tried to stop her, but Edora already poured the sauce over the pork. It was reminiscent of the battle back home between those who dipped the meat and those who poured the sauce over the meat. Crunch, crunch. “Yup. It tastes better because it’s blended together!”

Yeon-woo natychmiast rozpoznała stwora stojącego przed nim. Chociaż był spowity cieniem, który utrudniał wyraźne dostrzeżenie jego wyglądu, świecące żółte oczy, które przebijały się przez ciemność, były znajome. To były te same oczy, które jego brat widział niezliczoną ilość razy w swoim dzienniku, właściciel kanału, który przez długi czas go cicho obserwował. „Tak… więc żyjesz, Kalatus”. Oczy Yeon-woo rozszerzyły się po nieoczekiwanym spotkaniu. Pomyśleć, że spotka się tutaj z Kalatusem, kiedy pomyślał, że najpierw będzie musiał udać się do Świątyni Smoka, aby go zobaczyć. Nigdy nie wyobrażał sobie, że Kalatus skontaktuje się z nim przez Edorę. Starożytny smok Kalatus zmrużył oczy, az miejsca, które wydawały się być jego ustami, wydobywał się żałosny, samokrytyczny śmiech. 『Jeśli ten stan można określić jako żywy ...』 Jego oczy zwęziły się w górę. 『Mimo to wygląda na to, że już znalazłeś to dziecko. I wygląda na to, że teraz spokojnie śpi. To ulga." Wzrok Kalatusa był utkwiony w piersi Yeon-woo, gdzie trzymał kieszonkowy zegarek. Patrzył na Jeong-woo. „Więc to ty wysłałeś Jeonga…!” 『Przepraszam, ale muszę ci przerwać.Muszę szybko przejść do sedna sprawy, ponieważ zostało niewiele czasu. 』Cień Kalatusa zbladł na chwilę, a jego głos zdawał się wchodzić i wychodzić. Dlaczego jego połączenie było takie niepewne? 『Powinieneś tu przyjechać jak najszybciej. Pośpiech." Trzask. Jego głos zaczął się załamywać jak statyczne radio. 『Jest coś, co muszę Ci dać. Zanim przyjdą. 』Crackle. 『Qu… och…! Po tych słowach Kalatus cicho zniknął. Yeon-woo został wyrzucony z Kanału i przywrócony do rzeczywistości. „Ora… boni”. Rozmyte oczy Edory ponownie się skupiły. Musiała też widzieć jego spotkanie z Kalatusem, ponieważ wyglądała na zaskoczoną. „Co to było przed chwilą?” - Wygląda na to, że Kalatus chciał mi coś przez ciebie powiedzieć. - Znasz go? „Trochę, przez mojego brata”. "O." Yeon-woo zamyślił się przez chwilę, a słowa Kalatusa odbijały się echem w jego głowie. Pośpiech. Mógł to zrozumieć. Prawdopodobnie to pozostałość Kalatusa, która skontaktowała się z Yeon-woo, a nie prawdziwy Kalatus. Jednak nie rozumiał, co miał na myśli, mówiąc „zanim przyjdą”. Co to miało znaczyć? Czy ktoś stanął na drodze Kalatusa?- W takim razie przypuszczam, że powinieneś się pospieszyć. „Tak, problem…” Nagle, zanim skończył, Edora wyciągnęła rękę, aby zdjąć maskę. Yeon-woo była przez chwilę pusta. Czy jego maska ​​miała tak łatwo zejść? Od razu pomyślał o winowajcy, który musiał mu spłatać tę sztuczkę: Henova. Zanim zdążył zareagować, Edora szybko położyła swoje usta na jego ustach. To był nieoczekiwany pocałunek. Edora uśmiechnęła się nieśmiało, widząc rozszerzone oczy Yeon-woo. "Dziękuję Ci. Mam to na myśli ”. Nastąpiła pauza i Yeon-woo spojrzała na Edorę, która była w tej chwili zbyt ładna. „Edora”. "Tak?" "Nie zamierzasz na tym poprzestać, prawda?" „To… aack!” Kiedy jej oczy rozszerzyły się uroczo, przyciągnął ją do siebie i pocałował. * * * „Moja droga córko. Jesteś jedyną osobą, która może zaspokoić moją starą urazę. Królowa Wiosny, Waltz, przypomniała sobie słowa matki. Zawsze wyraźnie słyszała swój głos, kiedy zamykała oczy. Jej matka zawsze patrzyła w niebo i obiecała przodkom, że rozwiąże ich urazę. Letnia Królowa głaskała Waltz po włosach, mówiąc jej, że jeśli coś pójdzie nie tak i nie odniesie sukcesu, zostawi sprawę Waltzowi.Po tych wspomnieniach przyszły wspomnienia jej matki umierającej od błyskawic spadających z nieba. Był tam też Zbieracz - wróg, którego pewnego dnia musiała zabić, a także Król Wojskowy. Skrzypienie. Opamiętała się, kiedy powóz się zatrzymał. Waltz powoli otworzyła oczy, gdy drzwi się otworzyły. „Mój suzerenie”. "Wychodzę." Wspierany przez swojego podwładnego Waltz wyszedł z powozu eleganckimi, majestatycznymi krokami. Potem zmarszczyła nos, słysząc znajomy zapach, który wydobywał się z jej twarzy, taki, z jakim ostatnio się zetknęła: zapach krwawego pola bitwy. Był to zapach, który ostatnio zbyt wiele razy czuła. „Główny Biskup i Mistrz Przymierza już czekają”. Waltz skinął głową i poszedł za przewodnikiem na pole bitwy. Gracze ze starego Oculusa Osiemdziesiątego Podążali za nią. Pragnęli kontynuować dziedzictwo Czerwonego Smoka z Waltzem na czele. Chociaż ich liczba się zmniejszyła, każdy z dziesięciu graczy miał groźną aurę. Otaczający ich ludzie cofali się z przerażonymi minami i było jasne, dlaczego nadal zajmują wysokie pozycje w rankingach Osiem Klanów. "Były tu." Przewodnik zatrzymał się przed dużym namiotem. "Zaczekaj tutaj." Waltz wydał krótki rozkaz swoim podwładnym i wszedł do namiotu, gdzie wokół dużego stołu siedzieli trzej mężczyźni.Żelazny Lew Iwan spojrzał na nią groźnie, podczas gdy Główny Biskup uśmiechał się czule jak miły stary sąsiad. Ostatnią osobą był jeden z trzech konsulów, którzy przewodzili Elohimowi, rzymski dyktator Magnus. „Nie wiedziałem, że będzie tu taka znajoma twarz”. Magnus zmarszczył brwi, patrząc na Waltza. Waltz i Elohim mieli wrogość i trzech konsulów zginęło z jej powodu. Elohim odniósł wiele szkód, podczas gdy Waltz zdołał natychmiast przejąć puste miejsce Letniej Królowej wśród Dziewięciu Królów. Nie byłoby niczym niezwykłym, gdyby zaczęli walczyć, gdy tylko się zobaczą. Jednak Magnus tylko parsknął, jakby nawet nie chciał odpowiedzieć. Nie miał zamiaru omawiać przeszłych wydarzeń. Elohim był w naprawdę rozpaczliwej sytuacji i musieli walczyć. Właściwie nawet nie powinno go tam być. Magnus był starym bohaterem, który ocalił Elohimów przed grzęzawiskiem i wraz z Apostołem Thora Hyattem poprowadził ich do ich obecnej chwały. Był na tyle silny, że można go było wymienić jednym tchem co Dziewięciu Królów, ale niedawno przeszedł na emeryturę, zostawiając wszystko następnemu pokoleniu. Cieszył się relaksującym życiem na wsi, ale Elohim znalazł się teraz w bezprecedensowo niebezpiecznej sytuacji.Tymczasowo zlikwidowali system konsulów składający się z trzech członków, który został stworzony w celu kontroli i równowagi, oraz przywróciliśmy autorytarny system, który skupiał władzę tylko na jednej osobie. Magnus został zaproszony do objęcia tej roli. Magnus nie był zainteresowany powrotem do skorumpowanego świata, ale nie mógł odmówić desperackich błagań swoich potomków. Nonszalancko zignorował prowokację Waltza, ponieważ córka Letniej Królowej była dla niego tylko małym dzieckiem. Główny Biskup przywitał się z Waltzem. "Witamy. To musiała być trudna podróż, biorąc pod uwagę, jak daleko byłeś. Główny Biskup skinął na nią, by zajęła wolne miejsce. Jednak Waltz po prostu spojrzał na to obojętnie i odezwał się do Głównego Biskupa, nie mając zamiaru usiąść. „Jest tu ktoś zupełnie bezużyteczny. Dlaczego on tu jest?" "O jej. Co ty mówisz? Jak możemy podążać za światem w tak czarno-biały sposób? Niebiański Demon kocha wszystkie stworzenia, ponieważ wszystkie mają jego dotyk… ” „Nie mam czasu słuchać twojego kazania. Przejdź do rzeczy." Główny Biskup uśmiechnął się blado. „Mówię, że on też jest przydatny. Pomoże wypełnić nasze liczby i być przynętą. W razie potrzeby możemy go również użyć jako drewna opałowego.To ułatwi sprawę ”. „To też prawda”. Ivan zacisnął pięść, gdy ta dwójka - podobnie jak przytakujący Magnus - rozmawiała. Tylko głupiec nie zrozumiałby, kogo nazywają pożyteczną przynętą. Mimo że tam był, otwarcie rozmawiali o jego wykorzystaniu. Niestety, Iwan nie miał mocy, by przeciwko nim zaprotestować. Sojusz Lwów był połączeniem wielu słynnych klanów, ale nie można ich porównać z ośmioma klanami. Przede wszystkim Iwan, ich przywódca, zdecydowanie nie był wystarczająco silny, by być jednym z Dziewięciu Królów. Jedynym powodem, dla którego brał udział w spotkaniu, było to, że je zaaranżował. Główny biskup, Waltz i Magnus nie uważali Ivana za równego sobie. Był tylko sługą, który służył celowi. Technicznie rzecz biorąc, liczyły się tylko opinie dwóch osób. "W porządku. Warunki są proste ”. „Właśnie tego chciałem”. „Nie możemy sobie przeszkadzać”. Oczy Waltza płonęły. "Nic dodać nic ująć." Główny Biskup uśmiechnął się złośliwie. „Mówisz, że powinniśmy kroczyć własnymi ścieżkami”. „Czy jest z tym jakiś problem?” "Oczywiście nie." „Jak schludnie”. Cichy Magnus w końcu dodał kilka słów. Główny Biskup z satysfakcją poklepał stół i wstał.„W takim razie odejdę teraz, kiedy dyskusja się skończyła. Mam dużo do przygotowania ”. Gdy wychodził, biskupi spokojnie czekający na zewnątrz podążali za nim z pochylonymi głowami. Magnus również cicho wstał i wyprowadził Urosa i Oddział Siedmiu Członków. Waltz również wyszedł przez drzwi, do których weszła z Oculusem. Spotkanie zakończyło się, a Ivan nie miał ani chwili do zabrania głosu. Zacisnął zęby. Szlifować! * * * Yeon-woo wspiął się na górę lekkimi schodami po niespodziewanym spędzeniu nocy z Edorą. Wyszedł cicho, żeby jej nie przeszkadzać, ale ona już wstała i pluskała po kostki w strumieniu. "Jesteś tu?" Powitała go serdecznym uśmiechem. Czy to z powodu tego, co wydarzyło się poprzedniej nocy? Wydawała się bardziej energiczna niż zwykle. Yeon-woo zaczął chichotać. Chociaż Edora nie widziała jego twarzy przez maskę, mogła rozpoznać, jaki wyraz miał na twarzy po dźwięku jego śmiechu. "Kiedy się obudziłeś?" „To nie trwało tak długo. Myślę, że właśnie wróciłeś skądś ”. „Tak, rynek z przodu. Musiałem się rozciągnąć i zdobyć trochę jedzenia ”. "Co masz?" Yeon-woo podniósł rękę i powstrzymał Edorę przed podejściem bliżej.„Niedługo coś ci zrobię, więc poczekaj”. Miał zamiar dla niej gotować? Sam Oraboni? Nigdy nie widziała, jak Yeon-woo gotuje, chyba że robił jedzenie dla Seshy, a jej oczy się rozszerzyły. Yeon-woo wyszczerzył zęby, wyciągając swój sprzęt do gotowania z podprzestrzeni. Potem zaczął czyścić składniki, które znalazł na górze. Edora opuściła strumień, splatając ręce za plecami, gdy krążyła wokół Yeon-woo, zerkając na to, co robi. Smażył coś w dużym woku nad intensywnym ogniem, ale nie miała pojęcia, co to było. Jako członek rodziny królewskiej nigdy nie musiała gotować, więc jedynymi składnikami, które rozpoznała, były ocet i cukier. Pokroił cienko wieprzowinę, mieszając ją ze skrobią przed smażeniem na oleju. Podążała za nim z zaciekawieniem, gdy zapach zaczął unosić się w powietrzu. Jednak Yeon-woo kazał jej usiąść, więc musiała się cofnąć. Wkrótce postawił przed nią dwa naczynia. Jedna zawierała smażoną wieprzowinę, druga gęsty sos. Edora przechyliła głowę na bok. Nigdy wcześniej ich nie widziała. "Co to jest?" „Coś, co nazywa się tangsuyuk”. „Tangsuyuk?” „Ma przyjemny, pikantny smak”. „Jak to jesz?” „Przytrzymaj mięso w tym i zanurz je w sosie”. Yeon-woo dał Edorze pałeczki.Grzebała przy nich, podnosząc kawałek mięsa, maczając go w sosie i wkładając do ust. Było gorąco, ale po kilkukrotnym dmuchaniu w niego ostygło do przyjemnej temperatury. „Ach”. Skubać, skubać. Jej oczy rozszerzyły się po tym, jak kilka razy przeżuła. "Jak to jest?" "Pyszne." "Cieszę się że ci się podoba." Oczy Yeon-woo wykrzywiły się pod maską. „Jest pikantny i słodki, a sos jest taki dobry. Taka sama jest konsystencja mięsa ”. Edora zjadła jeszcze kilka kawałków i uśmiechnęła się nieśmiało. „Nigdy nie myślałem, że kiedykolwiek zjem posiłek, który dla mnie przygotowałeś. Jesteś dobry w gotowaniu, tak jak myślałem ”. „Tylko niektóre dania. To nie jest dużo." „Ale to nadal niesamowite, że możesz tak dużo zrobić”. Edora włożyła kolejny kawałek do ust i uśmiechnęła się radośnie. „To tak, jakbyśmy byli nowożeńcami, prawda?” Yeon-woo bez słowa pogłaskała głowę Edory. Zamknęła oczy na jego dotyk. „Oraboni, myślę, że bardzo się zmieniłeś, kiedy się nie widzieliśmy”. "Naprawdę?" "Tak. W przeszłości wyglądało to tak, jakby coś Cię ścigało… ale teraz jest tak, jakbyś był bardziej zrelaksowany. Jakby uwolniono cię od ciężaru.Coś w tym stylu." Yeon-woo pomyślała, że ​​może mieć rację. Przeprawa przez Tartar, ponowne spotkanie z bratem i nawiązywanie przyjaźni jeden po drugim, zmieniło coś w jego wnętrzu. „Powiesz mi, co się stało?” "To długa historia." "Nawet lepiej. Mamy też dobre jedzenie ”. Patrząc na jej promienny uśmiech, Yeon-woo usiadła naprzeciw Edory. - Ale Oraboni, moczenie mięsa w sosie wydaje się zbyt proste. Co powiesz na to, żeby to po prostu wmieszać? ” "Nie…!" Yeon-woo próbował ją powstrzymać, ale Edora już polała sosem wieprzowinę. Przypominało to bitwę w domu między tymi, którzy maczali mięso, a tymi, którzy polewali mięso sosem. Crunch, chrupnięcie. "Tak. Smakuje lepiej, ponieważ jest zmieszany! ”