When he had woken from his long dream, Jeong-woo thought it was a relief that his suffering had helped his brother. But another thought came to him: if he were back in reality…‘Won’t they be here somewhere?’ * * * Jeong-woo grinned at the sight of Aether pale with fear. However, it wasn’t a smile of happiness but disbelief. ‘I thought I’d be angry when I saw him again.’ Jeong-woo remembered the lives he’d endured. Each time he repeated the special benefit, he repeated the bad ending, as well. In the lives where he’d managed to survive past the middle, most of them had ended from his friends’ betrayal. He had to repeat the pain of his heart being split each time. Although there were times when they didn’t betray him, they were infrequent, and he was always betrayed for the same reasons: greed, desire, hunger for power. The same thing had occurred in reality. In hindsight, he had been one of the reasons Arthia had splintered. He’d turned a blind eye to his exhausted friends and encouraged them to keep climbing for the elixir. Many clans had grown wary of them, but he always ignored them. Then, things ended badly because of the frustrations, annoyances, and misunderstandings that kept stacking up. All the lives that had ended in betrayal were a result of his self-righteous behavior. It didn’t excuse the betrayals, of course. Sadi had been concerned about her friends until the end. Kun Khr cried for his lover. Jeanne died trying to lift his weary spirits. Not everyone made the same decisions. However, Bahal, Leonte, Bayluk, Aether, and Vieira Dune always chose the same path in both reality and the other lives. They had laughed when they stabbed him in the heart. That was why Jeong-woo couldn’t understand them. He wanted to ask them why they did it. Why did they make the same decision in every situation? Why did they turn their backs on the laughter, conversations, tears, and joys of their friendship? Were they happier in the end? However, Yeon-woo had already killed Bahal and Leonte, Bayluk went off the grid after climbing to the higher floors, and Vieira Dune had become a strange god after swallowing Mother Earth, so he had no way to find an answer to his questions. But the heavens were helping him because Aether was still here. He could finally ask someone. [Sky Wings] White wings spread over Jeong-woo’s silver armor. It was his signature skill which earned him the nickname “Heaven Wing”. Winds whipped out of him and wrapped around them both. Unlike Yeon-woo’s Sky Wings, Jeong-woo’s Sky Wings had the extreme potential of Dragon Factors. Draconic Blood heightened his senses to their peak, and Pressure pushed down his surroundings. The Dragon Breath that came spewing out marked his territory. Whenever he spread his wings, no one could compare to him. Boom! Jeong-woo kicked off from the ground, creating an impact so powerful that the darkness shook. He split through the air and reached Aether at a speed that broke the sound barrier. Aether collected himself belatedly. He was flustered that a dead person had come back, but the most important thing was to protect himself. 〈White Light〉 Clapping his hands together, he turned them over and raised them over his head. A thick curtain of light blocked Jeong-woo’s approach—or at least, tried to. Boom! The light should have been as sturdy as a barrier, but the Sky Wings’ force shattered them like glass. Under the shards of light, Jeong-woo turned to the right, holding a gigantic sword in his hands that shone as brightly as his armor: Dragon Slayer. [Dragon Slayer] [Category: Doublehand Longsword] [Rank: A+ (*Original: EX)] [Description: A sword the master blacksmith Henova made from bones provided by Kalatus. As it is created from Dragon Bone, it has outstanding durability and magic power conductivity. Beads of Orichalcom are studded throughout the sword, amplifying its effects. It’s currently stronger than normal because magic conductivity Cores have been added.] [* Dragon Catcher If fighting with an opponent who holds even the slightest trace of the Draconic species, the holder of the sword will be able to dominate them.] [*Dragon’s Gaze A high probability of taking health and magic power from an injured opponent. The opponent will be trapped in fear as if they are exposed to a dragon’s gaze. The immunity and durability of the opponent will be nullified.] [*Dragon Formula Magical formulas can be engraved along the blade. The magic will never disappear because it is converted into the dragon language, and only a small amount of magic power is needed for activation.] Not only was Dragon Slayer a great weapon, it was also an incredible magic tool. Its durability guaranteed it wouldn’t break no matter what type of weapon clashed with it, and the magic engraved on the blade only used a minute amount of magic power, which meant it was more effective than reciting a spell. SPONSORED CONTENTAdskeeper Odkryto głównego wroga cukrzycy. Cukier spada do 4 mmol/l The dragon language was one of the most superior types of magic; a few words could change the laws of nature. The Draconic species made it possible because they were blessed by mana, and this was what allowed them to be equal to gods and demons at one point. On top of that, magic conductivity Cores had been added, so it had an immense potential for destruction. The Dragon Slayer Jeong-woo had was only a replica, but Jeong-woo remembered all the minor details and functions of the Dragon Slayer, and he’d contributed his knowledge to the creation of the replica. As a result, it was only a few ranks below the original, and its capabilities were outstanding. It was the sword that suited Jeong-woo the best, and it was better than most holy artifacts. It wasn’t just the Dragon Slayer. The items he wore—Heaven Crupper, Ogre Power Gauntlet (OPG), Feather Cloud Shoes, and so on—were items he’d worn when he’d been Heaven Wing. Jeong-woo expressed his gratitude once more to the person who’d helped him recover his things. ‘Thanks, Nemesis.’ 『It’s nothing, ex-Master, I’ve been waiting for this moment as long as you have.』 [Dreaming Illusion] Nemesis’ skill, Dreaming Illusion, trapped people at the border between an empty dream and a nightmare so that Nemesis could weigh them down with emptiness and make them panic. But when it was activated for just one person, it would trap them on the other side of space, where they would be killed. It was a tactic Jeong-woo had used frequently with Mirne, Nemesis’ previous identity. When Nemesis’ properties changed, the environment changed to the brink of dreams. However, Jeong-woo liked it better there because anything was possible if you imagined it properly. Even with a half-broken soul, he could regain his old appearance for a while. - Let go of it. All of it. This was a stage that Yeon-woo had made especially for him. Boom! “Urk!” Aether couldn’t withstand the attack and was blown back. Jeong-woo flapped his wings again to follow him, swinging Dragon Slayer. 〈Slash〉 It was a skill Jeong-woo used frequently against his enemies. It was ordinarily an ordinary skill, but in Jeong-woo’s hands, they shot lightning bolts with a thunderous noise, yellow sparks flickering over the blade. 〈Wave of Light〉 Rumble. When Jeong-woo first created Wave of Light, he could barely control its destructiveness. His friends always ran whenever they saw the skill, and they teased him by calling it a suicide skill. However, as Jeong-woo’s ranking went up, his control grew until it became an overpowered skill that destroyed everything. “Impossible!” Aether screamed as he saw the Wave of Light and Slash rushing to him. He was stunned to see the techniques he’d thought were gone forever. He gritted his teeth and brought his hands down. 〈White Light〉 Light poured out from the tips of his fingers. Slash broke as it crashed into the shards of light. The world of darkness grew brighter and hotter. Jeong-woo laughed in incredulity. “White Light? You used to say you’d reclaim it from your sister; I guess you managed to get that done.” White Light was a power that had been lost when Aether’s father was kicked out from the tribe after committing a sin. Aether had always hated his sister, Hemera, for taking it and vowed to retake it one day. However, he’d only ever told Jeong-woo this, since they were close friends at the time. No one else knew about it, and Aether’s face turned even whiter as his features twisted. “This is an illusion! An illusion!” It was impossible for a dead person to come back, and this was the only explanation he could think of since his mind had weakened from the stress he’d been enduring recently. Jeong-woo was even more incredulous to see Aether’s denial. “Think whatever you want.” Boom! When the second Slash cut through Aether’s White Light, it ripped towards his upper body. “Like always.” “Urk!”Aether couldn’t move back in time. Lightning was already shooting through his body, and parts of his flesh were exploding. He was going to die, and many thoughts ran through his head. He bit his lips and decided he needed to get out of the dark world first. However, Jeong-woo smirked at him as he planted Dragon Slayer in the ground. “You’re the same as ever, running away if things get a little dangerous. Why haven’t you changed at all?” Letters from the dragon language floated up as magic squares grew like fruits on a tree. [Random Fire] It was a skill that used Jeong-woo’s Perfect Adaptability trait and Dragon’s Knowledge to release all the magic he’d memorized, all at the same time. Jeong-woo had saved up an abundant amount of magic in the Dragon Slayer, and when he released it, a magic power storm swooped down. Rumble. Aether had nowhere to run. The brink of a dream was no different from a prison, and anyone inside would be swept away by the magic power storm. When he reappeared, his entire body was filled with all manners of injuries. Even his lungs had been scorched, and he breathed out smoke, gasping as though he would die at any moment. Jeong-woo quietly approached Aether, who was still trying to run away, and stuck Dragon Slayer into his abdomen. Aether flapped around like a butterfly that had been pinned down. “Jeong…woo.” Aether looked at Jeong-woo through blurred eyes. He had lost most of his vision, but he could still see enough to know that the person in front of him was real. He didn’t know how his dead friend managed to return, but there were more important matters at hand. “Save…me.” Aether gripped Jeong-woo’s pants with powerless hands, looking up with pleading eyes. He believed that if he kept on begging, Jeong-woo would let him go because that was the kind of friend Jeong-woo was, kind and affectionate. Aether had spent a lot of time reflecting on it. “We…are friends. So…please…!” It would be different this time. Now that his friend was back, he wouldn’t make the same mistake he’d done in the past. Of course, he knew it wouldn't be easy. He had hurt Jeong-woo beyond repair. But if he showed him how sincere he was, even if it took years, then Jeong-woo would open up to him again! Jeong-woo pulled out Dragon Slayer and cut through Aether’s neck. Aether’s head rolled on the floor, his mouth still begging. “What a load of bullshit.” He’d wanted to ask why he did it but now Jeong-woo realized that he didn’t need to listen to any excuses. His ears would only rot from them. Jeong-woo stepped on Aether’s head with an annoyed expression.

Kiedy Jeong-woo obudził się ze swojego długiego snu, pomyślał, że to ulga, że ​​cierpienie pomogło jego bratu. Ale przyszła mu do głowy inna myśl: gdyby był z powrotem w rzeczywistości… „Czy nie będą tu gdzieś?” * * * Jeong-woo wyszczerzył zęby na widok Eteru bladego ze strachu. Jednak nie był to uśmiech szczęścia, ale niedowierzanie. „Myślałem, że będę zły, kiedy go znowu zobaczę”. Jeong-woo przypomniał sobie życie, które przeżył. Za każdym razem, gdy powtarzał tę specjalną korzyść, powtarzał również złe zakończenie. W życiu, w którym udało mu się przeżyć środek, większość z nich zakończyła się zdradą jego przyjaciół. Za każdym razem musiał powtarzać ból spowodowany pęknięciem serca. Chociaż były chwile, kiedy go nie zdradzili, zdarzały się rzadko i zawsze był zdradzany z tych samych powodów: chciwości, pożądania, głodu władzy. To samo wydarzyło się w rzeczywistości. Z perspektywy czasu był jednym z powodów, dla których Arthia się rozpadła. Przymknął oczy na swoich wyczerpanych przyjaciół i zachęcił ich, by dalej wspinali się po eliksir. Wiele klanów zaczęło się ich obawiać, ale on zawsze je ignorował. Potem sytuacja źle się skończyła z powodu frustracji, irytacji i nieporozumień, które wciąż się kumulowały. Wszystkie życia, które zakończyły się zdradą, były wynikiem jego przekonania o własnej nieomylności.Oczywiście nie usprawiedliwiało to zdrady. Sadi do końca martwiła się o swoich przyjaciół. Kun Khr opłakiwał swojego kochanka. Jeanne zginęła, próbując podnieść jego zmęczony nastrój. Nie wszyscy podejmowali takie same decyzje. Jednak Bahal, Leonte, Bayluk, Aether i Vieira Dune zawsze wybierali tę samą ścieżkę zarówno w rzeczywistości, jak i w innych żywotach. Śmiali się, kiedy dźgnęli go w serce. Dlatego Jeong-woo nie mógł ich zrozumieć. Chciał ich zapytać, dlaczego to zrobili. Dlaczego w każdej sytuacji podejmowali taką samą decyzję? Dlaczego odwrócili się plecami do śmiechu, rozmów, łez i radości z ich przyjaźni? Czy w końcu byli szczęśliwsi? Jednak Yeon-woo zabił już Bahala i Leonte, Bayluk wypadł z siatki po wspięciu się na wyższe piętra, a Vieira Dune stała się dziwnym bogiem po połknięciu Matki Ziemi, więc nie miał sposobu, aby znaleźć odpowiedź na swoje pytania. Ale niebiosa mu pomagały, ponieważ Eter wciąż tu był. Mógł wreszcie kogoś zapytać. [Sky Wings] Białe skrzydła rozpościerają się na srebrnej zbroi Jeong-woo. To jego charakterystyczna umiejętność przyniosła mu przydomek „Skrzydła Nieba”. Wiatr bił z niego i owijał się wokół nich obu. W przeciwieństwie do Sky Wings Yeon-woo, Sky Wings Jeong-woo miało niesamowity potencjał Dragon Factors. Draconic Blood wyostrzyło jego zmysły do ​​maksimum, a Presja obniżyła jego otoczenie.Oddech smoka, który wypluł, oznaczył jego terytorium. Za każdym razem, gdy rozpościerał skrzydła, nikt nie mógł się z nim równać. Bum! Jeong-woo oderwał się od ziemi, wywołując siłę tak potężną, że zatrzęsła się ciemność. Przedarł się przez powietrze i dotarł do eteru z prędkością, która przełamała barierę dźwięku. Eter zebrał się z opóźnieniem. Był zdenerwowany, że wrócił martwy człowiek, ale najważniejsze było, aby się zabezpieczyć. Klaszcząc w dłonie, odwrócił je i uniósł nad głowę. Gęsta kurtyna światła blokowała podejście Jeong-woo - a przynajmniej próbował. Bum! Światło powinno być mocne jak bariera, ale siła Niebiańskich Skrzydeł roztrzaskała je jak szkło. Pod odłamkami światła Jeong-woo skręcił w prawo, trzymając w dłoniach gigantyczny miecz, który lśnił równie jasno jak jego zbroja: Zabójca Smoków. [Dragonslayer] [Kategoria: Dwuręczny długi miecz] [Ranga: A + (* Oryginał: EX)] [Opis: Miecz, który mistrz kowal Henova wykonał z kości dostarczonych przez Kalatusa. Ponieważ jest tworzony z Dragon Bone, ma wyjątkową trwałość i przewodnictwo mocy magicznej. Koraliki Orichalcomu są nabijane na całym mieczu, wzmacniając jego działanie.Obecnie jest silniejszy niż normalnie, ponieważ dodano rdzenie przewodnictwa magicznego.] [* Dragon Catcher Jeśli walczysz z przeciwnikiem, który ma choćby najmniejszy ślad gatunku Smoka, posiadacz miecza będzie w stanie go zdominować.] [* Dragon’s Gaze Duże prawdopodobieństwo odebrania zdrowia i mocy magicznej kontuzjowanemu przeciwnikowi. Przeciwnik zostanie uwięziony w strachu, jakby był wystawiony na spojrzenie smoka. Odporność i wytrzymałość przeciwnika zostaną unieważnione.] [* Formuła smoka Wzdłuż ostrza można wygrawerować magiczne formuły. Magia nigdy nie zniknie, ponieważ jest przekształcana w język smoka, a do aktywacji potrzebna jest tylko niewielka ilość magicznej mocy.] Dragon Slayer był nie tylko wspaniałą bronią, ale także niesamowitym magicznym narzędziem. Jego wytrzymałość gwarantowała, że ​​nie pęknie bez względu na rodzaj broni, która się z nim zderzy, a magia wygrawerowana na ostrzu zużywała tylko niewielką ilość magicznej mocy, co oznaczało, że była skuteczniejsza niż recytowanie zaklęcia. TREŚCI SPONSOROWANE Odkryto głównego wroga cukrzycy. Cukier spada do 4 mmol / l Język smoków był jednym z najlepszych rodzajów magii; kilka słów mogłoby zmienić prawa natury. Gatunki Draconic umożliwiły to, ponieważ były pobłogosławione maną, a to pozwoliło im w pewnym momencie być równymi bogom i demonom.Do tego dodano rdzenie przewodnictwa magicznego, więc miał ogromny potencjał zniszczenia. Pogromca Smoków Jeong-woo był tylko repliką, ale Jeong-woo pamiętał wszystkie drobne szczegóły i funkcje Zabójcy Smoków i wniósł swoją wiedzę do stworzenia repliki. W rezultacie znajdował się tylko kilka stopni poniżej oryginału, a jego możliwości były znakomite. To miecz najbardziej pasował Jeong-woo i był lepszy niż większość świętych artefaktów. To nie był tylko Pogromca Smoków. Przedmioty, które nosił - Niebiański Crupper, Ogre Power Gauntlet (OPG), Feather Cloud Shoes i tak dalej - były przedmiotami, które nosił, gdy był Niebiańskim Skrzydłem. Jeong-woo raz jeszcze wyraził wdzięczność osobie, która pomogła mu odzyskać swoje rzeczy. „Dzięki, Nemesis.” 『To nic, eks-Mistrzu, czekałem na ten moment tak długo, jak Ty.』 [Dreaming Illusion] Umiejętność Nemesisa, Dreaming Illusion, uwięziła ludzi na granicy między pustym snem a koszmarem, aby Nemesis mógł ich obciążyć pustką i wpędzić w panikę. Ale kiedy był aktywowany tylko dla jednej osoby, uwięziłby ich po drugiej stronie kosmosu, gdzie zostaliby zabici. To była taktyka, którą Jeong-woo często stosował wobec Mirne, poprzedniej tożsamości Nemesisa.Kiedy zmieniły się właściwości Nemezis, środowisko zmieniło się na skraj snów. Jednak Jeong-woo podobało się tam bardziej, ponieważ wszystko było możliwe, jeśli dobrze to sobie wyobraziłeś. Nawet z na wpół złamaną duszą mógł na chwilę odzyskać dawny wygląd. - Puść to. Wszystko. To był etap, który Yeon-woo przygotował specjalnie dla niego. Bum! „Urk!” Eter nie wytrzymał ataku i został odrzucony. Jeong-woo znów zatrzepotał skrzydłami, by za nim podążyć, wymachując Pogromcą Smoków. Była to umiejętność, której Jeong-woo często używał przeciwko swoim wrogom. Zwykle była to zwykła umiejętność, ale w rękach Jeong-woo strzelali błyskawicami z grzmiącym hałasem, a nad ostrzem migotały żółte iskry. 〈Fala Światła〉 Huk. Kiedy Jeong-woo po raz pierwszy stworzył Falę Światła, ledwo mógł kontrolować jej destruktywność. Jego przyjaciele zawsze biegali, ilekroć widzieli tę umiejętność, i drażnili się z nim, nazywając to umiejętnością samobójczą. Jednak wraz ze wzrostem rankingu Jeong-woo jego kontrola rosła, aż stała się potężną umiejętnością, która wszystko zniszczyła. "Niemożliwy!" Eter wrzasnął, gdy zobaczył pędzącą do niego Fale Światła i Cięcia. Był oszołomiony, widząc techniki, o których myślał, że zniknęły na zawsze. Zacisnął zęby i opuścił ręce. Z czubków jego palców sączyło się światło.Slash pękł, uderzając w odłamki światła. Świat ciemności stawał się jaśniejszy i gorętszy. Jeong-woo zaśmiał się z niedowierzaniem. "Białe światło? Mówiłeś, że odzyskasz go od swojej siostry; Myślę, że udało ci się to zrobić ”. Białe Światło było mocą, która została utracona, gdy ojciec Eteru został wyrzucony z plemienia po popełnieniu grzechu. Eter zawsze nienawidził swojej siostry, Hemery, za to, że go wzięła i przyrzekł, że pewnego dnia go odzyska. Jednak powiedział to tylko Jeong-woo, ponieważ byli wtedy bliskimi przyjaciółmi. Nikt inny o tym nie wiedział, a twarz Aether zrobiła się jeszcze bielsza, gdy wykrzywiły się rysy. „To złudzenie! Iluzja!" Powrót zmarłego był niemożliwy i było to jedyne wytłumaczenie, jakie mógł wymyślić, odkąd jego umysł osłabł z powodu stresu, który ostatnio znosił. Jeong-woo był jeszcze bardziej niedowierzający, widząc zaprzeczenie Eteru. „Myśl, co chcesz”. Bum! Kiedy drugie Cięcie przecięło Białe Światło Eteru, rozerwało się w kierunku jego górnej części ciała. "Jak zawsze." „Urk!” Eter nie mógł cofnąć się w czasie. Błyskawica już przebijała się przez jego ciało, a części jego ciała eksplodowały. Miał umrzeć i wiele myśli przebiegło mu przez głowę. Zagryzł usta i zdecydował, że najpierw musi wydostać się z mrocznego świata.Jednak Jeong-woo uśmiechnął się do niego złośliwie, gdy umieścił Zabójcę Smoków w ziemi. „Jesteś taki sam jak zawsze, uciekasz, jeśli zrobi się trochę niebezpiecznie. Dlaczego w ogóle się nie zmieniłeś? ” Litery z języka smoków unosiły się w górę, gdy magiczne kwadraty rosły jak owoce na drzewie. [Losowy ogień] Była to umiejętność, która wykorzystywała cechę Doskonałej adaptacji Jeong-woo i Wiedzy Smoka, aby uwolnić całą magię, którą zapamiętał, a wszystko to w tym samym czasie. Jeong-woo zaoszczędził ogromną ilość magii w Zabójcy Smoków, a kiedy ją uwolnił, spadła magiczna burza mocy. Huk. Eter nie miał dokąd uciec. Kres snu niczym się nie różnił od więzienia, a każdego w środku porwałaby magiczna burza mocy. Kiedy pojawił się ponownie, całe jego ciało było wypełnione wszelkimi obrażeniami. Nawet jego płuca były spalone i wydychał dym, dysząc, jakby miał w każdej chwili umrzeć. Jeong-woo cicho podszedł do Aethera, który wciąż próbował uciec, i wbił Zabójcę Smoków w jego brzuch. Eter trzepotał jak przyszpilony motyl. „Jeong… woo”. Aether spojrzał na Jeong-woo niewyraźnymi oczami. Stracił większość wzroku, ale wciąż widział wystarczająco dużo, by wiedzieć, że osoba przed nim była prawdziwa. Nie wiedział, jak jego zmarły przyjaciel zdołał wrócić, ale były ważniejsze sprawy na wyciągnięcie ręki."Ocal mnie." Aether chwycił spodnie Jeong-woo bezsilnymi rękami, patrząc w górę błagalnym wzrokiem. Wierzył, że jeśli będzie błagał, Jeong-woo pozwoli mu odejść, ponieważ Jeong-woo był takim przyjacielem, życzliwym i czułym. Aether spędził dużo czasu, zastanawiając się nad tym. "Jesteśmy przyjaciółmi. Więc proszę…!" Tym razem byłoby inaczej. Teraz, gdy jego przyjaciel wrócił, nie popełniłby tego samego błędu, co w przeszłości. Oczywiście wiedział, że to nie będzie łatwe. Zranił Jeong-woo nie do naprawienia. Ale gdyby pokazał mu, jaki jest szczery, nawet gdyby zajęło to lata, Jeong-woo znów by się przed nim otworzył! Jeong-woo wyciągnął Zabójcę Smoków i przeciął szyję Eteru. Głowa Eteru potoczyła się po podłodze, jego usta wciąż błagały. „Co za bzdury”. Chciał zapytać, dlaczego to zrobił, ale teraz Jeong-woo zdał sobie sprawę, że nie musi słuchać żadnych wymówek. Jego uszy tylko zgniły od nich. Jeong-woo nadepnął na głowę Aether z zirytowaną miną.