Holding my breath, I knocked on the door. No answer. I knocked again. “Tess, it’s Arthur.” She didn’t answer but I could hear her light steps approaching the door. After a moment, the wooden entrance to Tess’ room slid open and I locked eyes with the girl on the other side. I had seen so much in those vivid turquoise eyes of hers… laughter, joy, anger, determination. But this was the first time to see such utter despair. It hurt me to see her like this, so much so that I wanted to turn away. Instead I thought of when she had been there for me, comforting me when I was vulnerable. Clearing my throat, I stepped into her room and pulled her towards the shower. “You don’t need help was.h.i.+ng up, right?” I teased, hoping for some sort of response. Without a word, she began stripping, throwing me off guard. Through sheer determination, I managed to turn away before I could see anything and I waited anxiously outside on the couch. After what seemed like an hour, Tessia stepped out of the bathroom with a towel barely slung over her chest and her dark gray hair dripping pools of water behind her. Getting up, I grabbed another towel and sat her down in front of the small vanity in the corner of her room. My chest ached at the fact that Tessia couldn’t even bring herself to look at her own reflection. Virion had told me what had happened after reading the report from General Aya. I knew the choices she had made and the consequences that had resulted from them. She blamed herself much like I did but even I knew that consoling her wasn’t as simple as saying, ‘hey, I know how you feel.’ So, I didn’t say anything. I gently patted down her long hair with the spare towel I brought. After that, I created a warm soft breeze from all directions to completely dry her hair. After her hair was sufficiently dried, I grabbed the brush from the wooden vanity. While combing her hair, all I could think about was how small her shoulders looked. They were shoulders that had so much burden and expectations placed on them. It was easy to forget that before this war, she had just been a student. Despite the similar physical age we shared, she didn’t have a past life to rely on for experience and mental fort.i.tude. *** You are reading on https://ReadReadNovelFullonline.com *** “You’re really bad at this.” Tess’ voice was soft and hoa.r.s.e, but it still made my heart skip a beat. “I-It’s not like I have experience doing this sort of thing,” I reb.u.t.ted, embarra.s.sed. I was about to put back the brush, but a glance back from Tess stopped me. “I didn’t tell you to stop.” “Yes, Princess,” I replied. Normally, she’d be pouting from a response like that. Tess had always hated it since the first time we met whenever I referred to her as ‘princess,’ but not even the slightest hint of emotion could be seen on her face. Still, it was just good to hear her voice. For a while, I just absentmindedly talked while slowly brus.h.i.+ng her hair. I told her stories of my childhood—silly stories of our misadventures back together in Elenoir when we were kids. While we had spent a lot of time training, and me a.s.similating with Sylvia’s beast will, that didn’t mean we didn’t relax and have fun. The memories of simpler times made Tessia t.i.tter on occasion and correct my story. “I was the one that had told you we shouldn’t go down that ravine, not you, wise guy,” she chortled. “Really? I’m sure I was the smart and cautious one when we were little.” She rolled her eyes. “Smart, I’ll admit, but I wouldn’t exactly say you were a cautious one. Ugh, I still remember finding the moss leeches on my body even hours after we made it back home.” I stifled a laugh, remembering clearly how grossed out she had been at the harmless wriggling leeches that stuck to our skin. She didn’t even have the courage to slap them off, resorting in a spastic flail of limbs that made her look like she had been shocked by lightning. “Why are you laughing?” she asked, narrowing her eyes. I didn’t answer, instead doing my best impression of her get-these-leeches-off-me dance. “I was eight!” she protested, hitting me in the arm. “Finally, you show some spirit.” I smiled, rubbing my arm. She glared at me, but when I raised my arms up in submission, she turned fully towards me and wrapped her arms around my waist. Tess remained still, her face buried in my chest. Even as the towel around her fell, leaving her completely bare, she didn’t react. Suddenly, I was all too conscious. I was conscious of her soft pale flesh, the intoxicating smell that emanated from her. When she looked up, her captivating eyes met mine and despite the shade of pink rising up in her cheeks and ears, I could see the longing and need for affection. She closed her eyes then and pursed her quivering lips and it took all I had to stay sane. I reminded myself of the days after I had become a king. The days of loneliness where I questioned my self-worth. The days where I indulged in physical intimacy to get a semblance of what being loved felt like—not as a political figure, but as a person. I lowered my head, and for a second, I was tempted to meet her lips with mine. We had done so before, afterall. But I knew that given the circ.u.mstances, it wasn’t the same. I placed a gentle kiss on her forehead, feeling her flinch under my touch. She pulled away. “Why? Am I not attractive enough? Is it because you still see me as a kid? I’m already eighteen. Or…is it that you blame me for what happened too?” “Do you blame yourself?” I asked back. Tess lowered her gaze and nodded. “I-I was selfish and I thought that—” “Then you’re growing,” I cut her off, tucking a lock of hair behind her ear. “We all make mistakes, but the hardest part is admitting them and moving forward so they don’t happen again.” Her shoulders trembled as she sniffled. “So it’s not because I’m unattractive?” It took a second to realize what she was talking about. Immediately my face burned as I took in her exposed figure. “No, it’s not because you’re unattractive. I just want to do it properly, when neither of us are doing this as a way to escape.” Prying my unwilling eyes away from the sight in front of me, I turned away. “You should get dressed. There’s one more thing I wanted to do for you.” *** The kitchen was empty when we arrived, but thankfully there were plenty of ingredients stored in the chilled containers to make a quick midnight snack for ourselves. “You wanted to… eat with me?” Tess asked, looking around the kitchen. Taking a wrapped slab of meat from the storage, I held it up. “I wanted to cook for you.” “Cook? Why?” I shrugged, gathering the rest of the ingredients and laying them out to prepare. “You’ve grown up with meals made for you by the chefs in the castle.” Rather than use magic, I pulled out a kitchen knife and I began dicing and mincing the ingredients. “Back in Ashber, when I was a kid, my mom used to cook all of our meals. She poured her time and energy just to see a smile on my and… my dad’s faces while we ate.” My hand trembled but I continued cutting. “Sitting at the dinner table…laughing and joking over good food. It was one of those things that I never truly appreciated—not until it was… too late.” I hurriedly wiped away a tear. “Ah, s-some of the spices must’ve gotten into my eyes. Sorry about that. Almost forgot about the water.” I turned away from Tess and lowered the fire beneath the boiling pot of broth. Through gritted teeth, I held back the sobs forming in my chest, but the tears wouldn’t stop. My hands shook and my breath came out in choked bursts. Flashes of memory from my time as a child growing up in Ashber pierced at my head like hot iron stakes, but I held firm. I needed to comfort Tess. “It’s okay. I’m okay, Art.” Her voice was gentle, and her soft caress was enough to drive me to my knees. I fell to the cold hard floor, clutching my chest as heaving sobs tore out from my throat. I didn’t remember much throughout the rest of the night. Maybe I didn’t want to remember being bogged down by the unfamiliar and raw emotions clawing away at me. What I did remember, was the warm touch of Tess’ hands keeping me anch.o.r.ed and sane.

Wstrzymując oddech, zapukałem do drzwi. Brak odpowiedzi. Znowu zapukałem. „Tess, to Arthur”. Nie odpowiedziała, ale słyszałem jej lekkie kroki zbliżające się do drzwi. Po chwili drewniane wejście do pokoju Tess rozsunęło się i spojrzałam na dziewczynę po drugiej stronie. Widziałem tak wiele w jej żywych turkusowych oczach… śmiech, radość, złość, determinacja. Ale to był pierwszy raz, kiedy widziałem taką całkowitą rozpacz. Bolało mnie, widząc ją taką, tak bardzo, że chciałem się odwrócić. Zamiast tego pomyślałem o tym, kiedy była przy mnie, pocieszając mnie, kiedy byłem bezbronny. Odchrząknąłem, wszedłem do jej pokoju i pociągnąłem ją pod prysznic. "Nie potrzebujesz pomocy był.h.i. + ng up, prawda?" Drażniłem się, mając nadzieję na jakąś odpowiedź. Bez słowa zaczęła się rozbierać, zaskakując mnie. Dzięki czystej determinacji udało mi się odwrócić, zanim cokolwiek zobaczyłem, i czekałem niespokojnie na kanapie. Wydawało się, że po godzinie Tessia wyszła z łazienki z ręcznikiem ledwo przewieszonym przez klatkę piersiową, a jej ciemnoszare włosy ociekały wodą za plecami. Wstając, złapałem kolejny ręcznik i posadziłem ją przed małą toaletką w rogu jej pokoju. Moja klatka piersiowa bolała, gdy Tessia nie potrafiła nawet zmusić się do spojrzenia na swoje odbicie.Virion powiedział mi, co się stało po przeczytaniu raportu generała Aya. Znałem wybory, których dokonała i ich konsekwencje. Obwiniała się tak samo jak ja, ale nawet ja wiedziałem, że pocieszanie jej nie jest tak proste, jak powiedzenie „hej, wiem, jak się czujesz”. Więc nic nie powiedziałem. Delikatnie pogłaskałem jej długie włosy zapasowym ręcznikiem, który przyniosłem. Potem stworzyłem ciepłą, miękką bryzę ze wszystkich stron, aby całkowicie wysuszyć jej włosy. Kiedy jej włosy były już wystarczająco wysuszone, chwyciłem szczotkę z drewnianej toaletki. Podczas czesania włosów myślałem tylko o tym, jak małe ramiona wyglądały. To były barki, na których nałożono tak wiele ciężarów i oczekiwań. Łatwo było zapomnieć, że przed wojną była tylko studentką. Pomimo podobnego wieku fizycznego, w jakim byliśmy, nie miała przeszłego życia, na którym mogłaby polegać, jeśli chodzi o doświadczenie i siłę psychiczną. I.tude. *** Czytasz na https://ReadReadNovelFullonline.com *** „Jesteś w tym naprawdę zły”. Głos Tess był miękki i hoa.r.s.e, ale nadal sprawiał, że moje serce biło szybciej. „T-to nie jest tak, że mam doświadczenie w robieniu tego typu rzeczy” - powiedziałem reb.u.t.ted, embarra.s.sed. Już miałem odłożyć pędzel, ale powstrzymało mnie spojrzenie Tess.„Nie mówiłem ci, żebyś przestał”. „Tak, księżniczko” - odpowiedziałem. Normalnie nadąsałaby się z takiej odpowiedzi. Tess zawsze go nienawidziła, odkąd pierwszy raz się spotkaliśmy, ilekroć nazwałem ją „księżniczką”, ale na jej twarzy nie było widać nawet najmniejszego śladu emocji. Mimo to dobrze było usłyszeć jej głos. Przez chwilę rozmawiałem z roztargnieniem, powoli brus.h.i. + jej włosy. Opowiedziałem jej historie z mojego dzieciństwa - głupie historie naszych wspólnych nieszczęść w Elenoir, kiedy byliśmy dziećmi. Chociaż spędziliśmy dużo czasu na treningu, a ja a.s. na symulacji z wolą bestii Sylvii, nie oznaczało to, że nie odpoczywaliśmy i nie bawiliśmy się dobrze. Wspomnienia z prostszych czasów sprawiały, że Tessia od czasu do czasu próbowała skorygować moją historię. „To ja ci powiedziałem, że nie powinniśmy schodzić do tego wąwozu, nie ty, mądry człowieku” - zachichotała. "Naprawdę? Jestem pewien, że byłem mądry i ostrożny, kiedy byliśmy mali ”. Przewróciła oczami. - Przyznaję, bystry, ale nie powiedziałbym, że byłeś ostrożny. Ugh, wciąż pamiętam, jak znalazłem pijawki z mchu na moim ciele, nawet kilka godzin po tym, jak wróciliśmy do domu. Stłumiłam śmiech, pamiętając wyraźnie, jak bardzo była obrzydliwa, widząc nieszkodliwe wijące się pijawki, które przyklejały się do naszej skóry.Nie miała nawet odwagi, by ich spoliczkować, używając spastycznego cepa kończyn, które sprawiło, że wyglądała, jakby była wstrząśnięta piorunem. "Dlaczego się śmiejesz?" - zapytała, zwężając oczy. Nie odpowiedziałam, zamiast tego robiłam najlepsze wrażenie na jej tańcu zejdź ze mnie pijawkami. „Miałem osiem lat!” zaprotestowała, uderzając mnie w ramię. „Wreszcie okazujesz trochę ducha”. Uśmiechnęłam się, pocierając ramię. Spojrzała na mnie gniewnie, ale kiedy uniosłem ręce w poddaniu, odwróciła się całkowicie w moją stronę i owinęła ramiona wokół mojej talii. Tess pozostała nieruchoma, z twarzą ukrytą w mojej piersi. Nawet gdy ręcznik wokół niej opadł, pozostawiając ją całkowicie nagą, nie zareagowała. Nagle stałem się zbyt przytomny. Byłem świadomy jej miękkiego bladego ciała, odurzającego zapachu, który z niej emanował. Kiedy podniosła wzrok, jej urzekające oczy spotkały się z moimi i pomimo odcienia różu, który pojawił się na jej policzkach i uszach, mogłem dostrzec tęsknotę i potrzebę uczucia. Zamknęła wtedy oczy, zacisnęła drżące usta i wystarczyło, żebym pozostał przy zdrowych zmysłach. Przypomniałem sobie dni po tym, jak zostałem królem. Dni samotności, w których kwestionowałem swoją samoocenę. Dni, w których oddawałem się fizycznej intymności, aby uzyskać pozór tego, jak odczuwałem bycie kochanym - nie jako postać polityczna, ale jako osoba. Spuściłem głowę i przez sekundę kusiło mnie, żeby spotkać jej usta z moimi.Ostatecznie robiliśmy to już wcześniej. Ale wiedziałem, że biorąc pod uwagę okoliczności, to nie było to samo. Złożyłem delikatny pocałunek na jej czole, czując, jak wzdryga się pod moim dotykiem. Odsunęła się. "Dlaczego? Czy nie jestem wystarczająco atrakcyjna? Czy to dlatego, że nadal widzisz mnie jako dziecko? Mam już osiemnaście lat. A może… czy ty też mnie obwiniasz o to, co się stało? „Czy obwiniasz siebie?” Zapytałem z powrotem. Tess spuściła wzrok i skinęła głową. „Byłem samolubny i pomyślałem, że…” „A więc rośniesz” - przerwałem jej, zakładając kosmyk włosów za ucho. „Wszyscy popełniamy błędy, ale najtrudniejsze jest przyznanie się do nich i pójście naprzód, aby się więcej nie powtórzyły”. Jej ramiona drżały, gdy pociągała nosem. "Więc to nie dlatego, że jestem nieatrakcyjny?" Dopiero po chwili zorientował się, o czym mówi. Natychmiast moja twarz zapłonęła, gdy przyjrzałem się jej odsłoniętej sylwetce. „Nie, to nie dlatego, że jesteś nieatrakcyjny. Po prostu chcę to zrobić właściwie, kiedy żadne z nas nie robi tego jako sposobu na ucieczkę ”. Odrywając niechętne oczy od widoku przede mną, odwróciłem się. „Powinieneś się ubrać.Jest jeszcze jedna rzecz, którą chciałem dla ciebie zrobić ”. *** Kiedy przyjechaliśmy, kuchnia była pusta, ale na szczęście w schłodzonych pojemnikach było mnóstwo składników, aby przygotować sobie szybką przekąskę o północy. - Chciałeś… zjeść ze mną? - zapytała Tess, rozglądając się po kuchni. Biorąc zawinięty kawałek mięsa z magazynu, uniosłem go. „Chciałem dla ciebie gotować”. "Gotować? Dlaczego?" Wzruszyłem ramionami, zbierając resztę składników i układając je do przygotowania. „Dorastałeś dzięki posiłkom przygotowywanym dla Ciebie przez kucharzy z zamku”. Zamiast używać magii, wyciągnąłem nóż kuchenny i zacząłem kroić w kostkę i mielić składniki. „W Ashber, kiedy byłem dzieckiem, moja mama gotowała wszystkie posiłki. Poświęciła swój czas i energię tylko po to, by zobaczyć uśmiech na mojej i… twarzy mojego taty, kiedy jedliśmy. ” Moja ręka drżała, ale kontynuowałem cięcie. „Siedząc przy stole… śmiejąc się i żartując z dobrego jedzenia. To była jedna z tych rzeczy, których nigdy tak naprawdę nie doceniałem - dopiero, gdy było… za późno ”. Pośpiesznie otarłem łzę. - Ach, niektóre przyprawy musiały dostać się do moich oczu. Przepraszam za to. Prawie zapomniałem o wodzie ”. Odwróciłem się od Tess i zgasiłem ogień pod kotłem z wrzącym rosołem.Przez zaciśnięte zęby powstrzymywałem szloch formujący się w mojej piersi, ale łzy nie przestawały. Ręce mi się trzęsły, a mój oddech był zdławiony. Przebłyski wspomnień z czasów, gdy byłem dzieckiem dorastającym w Ashber, przeszyły moją głowę jak gorące żelazne kołki, ale trzymałem się mocno. Musiałem pocieszyć Tess. "W porządku. Nic mi nie jest, Art. ” Jej głos był delikatny, a jej delikatna pieszczota wystarczyła, by rzucić mnie na kolana. Upadłem na zimną, twardą podłogę, ściskając się za klatkę piersiową, gdy z gardła wydobyło się łkanie. Niewiele pamiętałem przez resztę nocy. Może nie chciałem pamiętać, jak ugrzęzły we mnie nieznane i surowe emocje, które mnie drapały. To, co zapamiętałem, to ciepły dotyk dłoni Tess, który utrzymywał mnie w stanie zakotwiczenia i zdrowego rozsądku.